Le MansNet als Grand Prix (1966, John Frankenheimer) en Winning (1969, James Goldstone, met Paul Newman) maakt Le Mans deel uit van een korststondige rage rond films over autoraces; de televisie had de sport bij een breed publiek populair gemaakt en de moderne filmtechnieken en het brede bioscoopdoek maakten een bijzonder spectaculaire weergave van de gebeurtenissen mogelijk.De film begint met een scène waarin deelnemer Michael Delaney (Steve McQueen) voorafgaand aan de race terugkeert naar de plaats waar een jaar eerder een ongeluk plaatsvond. Hierbij kwam zijn vriend en collega, Piero Belgetti, om het leven en Delaney was mogelijk schuldig aan het ongeluk. Tijdens de race ontmoet Delaney de weduwe van Belgetti (Elga Anderson) en probeert tegenover haar in het reine te komen met zijn eigen twijfels en gevoelens van schuld; de situatie wordt bemoeilijkt door het feit dat beiden zich tot elkaar voelen aangetrokken. Daarnaast is er een subplot over een coureur die afscheid wil nemen van de sport. De aanpak van Le Mans is bijna documentair. Er werd uitgebreid gefilmd tijdens de werkelijke race van 1970 en de spelscènes werden op vrijwel naadloze wijze door deze opnames heen gemonteerd. Ook krijgen we een goed beeld van wat er zich achter de schermen van een dergelijk evenement allemaal afspeelt. Het gevoel van echtheid wordt nog versterkt door McQueen’s kwaliteiten als coureur (hij had een jaar eerder nog aan een echte race deelgenomen - the 12 hours of Sebring - waardoor er (in tegenstelling tot in de andere films) minder gebruik hoefde te worden gemaakt van doubles tijdens de race-scènes. Door de documentaire aanpak komt de vertelling wellicht iets minder goed uit de verf; veel filmcritici vonden de film dramatisch zwak (er is nauwelijks dialoog en Anderson loopt de hele tijd met dezelfde gezichtsuitdrukking rond), maar de scènes van de race zijn beklemmend, bij vlagen zelfs adembenemend. Onder fans van de autosport geniet Le Mans inmiddels een cultstatus. Bijzonderheden: * In de film zowel als in de werkelijkheid, was de race was een wedstrijd tussen de types Ferrari 512 en Porsche 917, maar de Ferrari’s die voor de spelscènes werden gebruikt, waren modellen die moesten worden geleend van de Belgische distributeur en autocoureur Jacques Swaters. Ferrari weigerde medewerking omdat het script voorziet in een overwinning van Porsche. * De naam van de in de verongelukte Italiaanse coureur wordt gespeld als Belgetti maar de ‘g’ wordt uitgesproken als g en niet als dzj; in het Italiaans volgt de spelling de uitspraak op de voet: een correcte spelling zou zijn: Belghetti.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
