In Wilde Mossels volgen we het leven van een groep jongeren in een Zeeuws dorpje op Tholen. Leen en zijn vrienden Daan en Jacob houden zich vooral bezig met bier drinken, muziek maken en motor rijden. Overdag werken ze als visser of in de visindustrie. Allemaal hebben ze hun dromen, maar voor de een liggen deze zeer dicht bij huis, terwijl de ander vrijwel onbereikbare doelen heeft. Leen heeft naast allerlei persoonlijke problemen een welhaast onbereikbare droom: emigreren naar Ierland. Zijn innerlijke strijd tussen de wijde wereld en de veiligheid van het eigen dorp leiden uiteindelijk tot een dramatische climax.

Wilde Mossels mag gerust als een sterke Nederlandse film worden bestempeld. Twee elementen zijn daarvoor primair verantwoordelijk. Als eerste is dat het acteerwerk, dat over vrijwel de gehele linie sterk en geloofwaardig is. Voor Fedja van Huêt en Frank Lammers betreft het welhaast hun acteerdebuut en het moet gezegd; zij kwijten zich uitermate professioneel van deze taak. 

Ten tweede is de sfeer ronduit goed te noemen. Door gebruik van kleurenfilters op de camera's krijgt de film een soort van melancholische (zelfs ouderwetse) sfeer. Dat past uitstekend bij de tragikomische vertelling.

Kritiekpuntjes zijn er ook, maar in de regel slechts in de marge. Toch had het script van mij wat meer diversiteit mogen hebben. Het verhaal kabbelt nu lekker voort, maar wat meer pit zou niet verkeerd zijn geweest. Het zorgde er nu in ieder geval voor dat mijn filmpartner halverwege in slaap viel. Daar had ik zelf echter totaal geen last van.