I Wish (Kiseki)I Wish is één van die ongelooflijke films van de Japanse regisseur Kore-eda Hirokazo, één van de meest subtiele regisseurs van het moment. De Japanse titel, Kiseki, verwijst eigenlijk niet naar zomaar een wens, maar naar een wonder, dat is namelijk wat de twee hoofdpersonen, de broertjes Koichi en Ryu vragen: een wonder. Ooit waren Koichi en Ryu onafscheidelijk, ondanks hun verschillende temperament. Koichi is introvert, een denkertje, Ryu is (schijnbaar) onbevangen, een vrolijke wildebras. Na de scheiding van hun ouders, werden ook de broertjes van elkaar gescheiden: Ryu bleef bij zijn vader wonen, een man zonder veel verantwoordelijkheidsgevoel die droomt van een leven als rockartiest, Koichi is meegereisd met zijn moeder, een wat passieve, zwijgzame vrouw, en woont nu aan de voet van een vulkaan; deze vulkaan strooit dagelijks as uit over het dorp, maar niemand schijnt zich daar zorgen over te maken, hoewel een uitbarsting een ramp zou zijn. Dit is een typisch detail voor een film van Kore-eda: de ouderen schuiven de problemen voor zich uit, de kinderen begrijpen deze houding niet. De twee broertjes hebben dagelijks contact via hun mobieltjes en dokteren samen een plan uit om het gezin weer te herenigen. Het gerucht gaat dat wensen die worden uitgesproken op een plaats ware twee hogesnelheidstreinen elkaar kruisen, in vervulling zullen gaan. Via het nodige rekenwerk weten ze zo’n plaats te vinden, en samen met hun vriendjes, die ook allemaal wensen hebben, schrapen de broertjes het geld voor de reis bijeen. Uiteindelijk ontmoeten ze elkaar op de afgesproken plaats ... Net als het onlangs in de bioscopen uitgebrachte Like Father, Like Son, is I Wish heel ingetogen verfilmd. Het tempo ligt erg laag (in het begin zullen sommige kijkers moeten doorbijten) en de informatie die nodig is om de psychologie van de personages te doorgronden, wordt slechts mondjesmaat gegeven. Wie opstaat om een drankje in te schenken, kan een onmisbare scène of uitspraak missen. De kalme sfeer wordt een enkele keer onderbroken voor een korte, maar hevige scène, zoals de flashback naar een ruzie tussen beide ouders, die opeens duidelijk maakt hoe de broertjes werkelijk op de gebeurtenissen hebben gereageerd. Het slot, met de kinderen die hun wens uitschreeuwen terwijl de treinen voorbij razen, is hartverscheurend ... Hoewel de boodschap niet altijd even positief is, werd I Wish door veel kijkers ervaren als een feelgood movie. De twee broertjes (die door echte broertjes worden gespeeld) zijn geweldig, zoals hier en daar werd opgemerkt, wil je zo lang mogelijk in hun gezelschap blijven, en als de aftiteling op het scherm verschijnt, voelt dat aan als een droevig afscheid.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
