Na een mislukte poging om het klimaatprobleem op te lossen is de aarde bedekt onder een dikke laag sneeuw en ijs. Slechts een klein aantal mensen leeft nog en zij zitten allemaal aan boord van een lange trein die permanten rondjes om de aarde rijdt. Binnen de trein heerst een sterke sociale pikorde, met de armen achter in de trein en de rijken voorin. De verschillen in levenskwaliteit zijn enorm groot en dat vreet aan de minderbedeelden. Onder leiding van Curtis besluiten zij een revolutie te ontketenen. Hoofddoel: het bereiken van Wilford die vanuit de locomotief de touwtjes in handen heeft.

Snowpiercer is een Koreaans-Amerikaanse coproductie en tevens het Engelstalige regiedebuut van de Koreaan Joon-ho Bong. Die combinatie biedt in dit geval het beste van twee werelden. De vertelling is in principe op Amerikaanse leest geschoeid, hetgeen ook geldt voor de effecten en actiescènes. De Aziatische invloeden zijn veel subtieler, maar zie je bijvoorbeeld terug in een aantal karakters (zowel de Aziatische als de Kaukasische) of de opbouw van bepaalde decors. 

Het interessante aan Snowpiercer is de microkosmos die er wordt neergezet. De tocht door de wagons richting locomotief brengt de kijker langs een grote diversiteit aan omgevingen en medereizigers. De transitie van complete armoe naar ultieme rijkdom is mooi weergegeven. Wel zette ik soms vraagtekens bij de indeling van sommige wagons. Waar zijn bijvoorbeeld de slaapplaatsen van de vijftig elitesoldaten waartegen gevochten wordt?

Voor mij is deze film een van de verrassingen van het jaar. In de basis is Snowpiercer gewoon een vette actiefilm, waar het tempo in het algemeen vrij hoog ligt. Slechts tegen het einde komt er beetje de klad in; de ontmoeting met Wilford valt tegen en de laatste scène is een lichte anti-climax. Tot dat moment is het echter dikke pret geweest.

DVD beschikbaar gesteld door De Filmfreak.