Nadat ze bij het scheren haar anus opensnijdt, wordt de achttienjarige Helen opgenomen in het ziekenhuis. Eigenlijk is ze daar best wel blij mee, omdat er een leuke verpleger rondloopt. Ook gebruikt ze haar opname als poging om haar gescheiden ouders weer bij elkaar te brengen. Het zorgt daarmee voor de nodige afleiding in haar verder saaie, lichtelijk depressieve leventje. Als de arts haar wil ontslaan, besluit ze langer in het ziekenhuis te willen blijven.

De ophef rond het boek van Charlotte Roche waarop deze speelfilm is gebaseerd was niet mals. Met name in Duitsland, maar ook in andere Westerse landen, vond men dit boek schunnig en seksistisch. Toen vijf jaar later de verfilming uitkwam, begon het hele gebeuren opnieuw. Deze keer extra sterk ingegeven door het feit dat de beschreven ranzigheden opeens grafisch werden.
 

Zo opent Feuchtgebiete met een scène van de hoofdrolspeelster die met haar vagina over een ranzige toiletbril in een openbaar toilet glijdt. Tja, wie niets gewend is springt nu onmiddelijk in de gordijnen en roept Sodom en Gomorra. Het valt echter allemaal best wel mee. Tuurlijjk, conventioneel is deze komedie zeker niet te noemen, maar het zijn feitelijk niet meer dan kleine speldenprikken.

Sterker nog, ik heb best wel genoten van dit werkje dat een mooie combi van lach en drama presenteert. Gehuild hoeft er overigens niet te worden, want daarvoor is het drama veel te lichtvoetig. Carla Juri zet een leuke en overtuigende rol neer en draagt deze film vrijwel in haar uppie. Ook de rest van de cast valt niets te verwijten. Conclusie: leuke Duitse komedie met her en der wat gezellige vunzigheden.

DVD beschikbaar gesteld door De Filmfreak.