Nederlandse oorlogsfilms zijn er in alle geuren en smaken. Deze is gericht jonge kijkers: de hoofdrolspelers zijn kinderen en de regisseur, Dennis Bots, staat bekend als iemand die het beste uit jeugdige acteurs haalt. 

 

Zuid-Limburg, 1943. Tuur en Lambert zijn boezemvrienden, ook al hebben hun ouders verschillende sympathieën. De vader en de grote broer van Lambert heulen met de Duitse bezetter, de vader en grote broer van Tuur doen iets in de illegaliteit. De vriendschap komt onder druk te staan door de aankomst van een nieuwe leerling, een 12-jarig meisje genaamd Maartje. De twee jongens beginnen te puberen en voelen zich beiden tot Maartje aangetrokken. Lambert wordt jaloers als hij ontdekt dat Tuur en Maartje stiekem afspraakjes maken, en vertelt zijn vader daarom dat de opa en oma van Maartje een biggetje voor de buitenwereld geheim houden. Zijn ‘verraad’ leidt tot een drama, want het biggetje was niet het enige geheim van Maartje en haar grootouders ...

 

Oorlogsgeheimen was minder succesvol dan de vorige film van Bots, Achtste-groepers Huilen Niet. Bots kreeg nogal wat commentaar op de beslissing om de dialogen in neutraal en modern Nederlands te laten inspreken, wat de authenticiteit zeker niet ten goede komt. Voor een film die zich afspeelt in de oorlog, ziet alles (het dorp, de kostuums, de personages) er nogal schoon en frisgewassen uit. Het script zit verder wel handig in elkaar, maar bijna alle bekende clichés komen aan bod: verzet, onderduiken, jodentransporten, het zit er allemaal in. Om die reden zullen volwassenen snel doorhebben wat de geheimen van de verschillende personages zijn; voor kinderen zijn de cruciale wendingen wellicht verrassender. 

 

Veel wordt goed gemaakt door het innemende spel van de jonge acteurs. Pippa Allen (bekend uit Patatje Oorlog) is met haar donkere krullen en grote ogen een ware nimf in spe en Joes Brauers excelleert als de in zichzelf gekeerde Lambert, die in het laatste deel van de film voor een reeks verscheurende keuzes komt te staan.