Lee Ray is een wrede crimineel, die zonder enig geweten mensen omlegt. Hij staat op het punt de doodstraf te krijgen voor zijn daden, maar psychiater Copeland biedt hem een alternatief. In ruil voor zijn leven moet Ray Lee een experimenteel medicijn slikken dat zijn agressie onderdrukt. Doet dit medicijn inderdaad wat het beoogt of speelt de sociopaat een spelletje met de zieltjesknijper?

Als er een Oscar voor middelmatigheid bestond dan zou Control een goede kanshebber zijn. Er is werkelijk geen enkel punt waarin deze film uitblinkt. Wel slaat de teller regelmatig door naar de andere kant, maar nooit is er sprake van een echte wanprestatie. De synopsis van Control is eigenlijk alleraardigst. Het eerste half uurtje lijkt er zelfs sprake te zijn van een werkelijk originele film. Er wordt hier vervolgens helaas weinig meer mee gedaan. Zo is vrij snel duidelijk wat de hoofdrolspeler beoogt en prik je eenvoudig door de magere pogingen om de kijker in de war te brengen heen. 

De cast van Control is op papier niet verkeerd. Slechts een van hen kan echter beticht worden van enig talent; Willem Dafoe staat in deze prent namelijk op eenzame hoogte. Ray Liotta speelt een vrij waardeloze rol, maar hij wordt gered doordat Michelle Rodriguez naast hem een werkelijke modderfiguur slaat. Absurd dat deze actrice voor dit soort rollen gevraagd wordt. Nee, het is allemaal niet veel soeps in deze film, die vanwege zijn plot toch weet te intrigeren.