De opvolger van Winnetou I liet ruim een jaar op zich wachten, terwijl na het gigantische succes van deel één half Duitsland om een vervolg stond te springen. Omdat met name Lex Barker (Old Shatterhand) een druk bezet acteur was, probeerde men zelfs om een nieuwe serie op te zetten, met de Britse acteur Stewart Granger als Old Surehand naast Pierre Brice als Winnetou. Maar Brice en Granger konden niet met elkaar overweg, en het grote publiek wilde Shatterhand, niet Surehand. 

 

Aan het begin van Winnetou II redt Winnetou het leven van Ribanna, de dochter van het opperhoofd van een vijandige stam, de Assiniboins, als ze wordt aangevallen door een beer. Winnetou sluit vriendschap met de vader van Ribanna en wordt later op haar verliefd, maar hun plannen worden in de war gestuurd door een dreigende oorlog tussen de Assiniboines en de oprukkende blanke beschaving: om de vrede te verzekeren, wordt Ribanna ‘uitgehuwlijkt’ aan een plaatselijke cavalerie-officier. 

 

Het romantische avontuur met Ribanna is slechts een korte flashback in de tweede roman rond het personage Winnetou van Karl May. Om er een hele film aan op te hangen, was niet zo'n goed idee. Oorspronkelijk zou ook een andere (en veel sterkere) episode uit het boek worden gebruikt, waarin Old Shatterhand en Winnetou het opnemen tegen de Ku Klux Klan, maar bij nader inzien vond men die thematiek te gewaagd voor een familiefilm.

Winnetou II wordt (enigszins) gered door een visueel overweldigende finale, gefilmd in het beroemde grottencomplex van Postojna, plus enkele markante bijrolletjes. Eén van de schurken wordt gespeeld door Klaus Kinski (die er een ware show van maakt) en de jonge officier die uiteindelijk met Ribanna trouwt, is niemand minder dan Terence Hill (die hier nog acteert onder zijn oorspronkelijke Italiaanse naam, Mario Girotti, en donker haar heeft).