The Admiral: Roaring Currents brak in eigen land alle records: 17 miljoen Koreanen kochten een kaartje om de film in de bioscoop te zien. De film behandelt de historische slag bij Myeongnyang in 1597 waarbij een aanval van de Japanse vloot werd afgeslagen. Het bijzondere was dat de Koreanen slechts beschikten over 13 schepen, terwijl de Japanse vloot 133 oorlogschepen telde. 

 

De film begint met een kort overzicht van wat voorafging. Korea gaat al zes jaar gebukt onder Japanse aanvallen en houdt alleen stand dankzij de briljante gezagvoerder van de oorlogsvloot, Yi Sun-sin. Yi wordt echter het slachtoffer van machinaties en afgezet. Onder zijn opvolger wordt de vloot gedecimeerd en uiteindelijk blijven er voor de verdediging van de baai van Myeongnyang slechts 13 schepen over (voor de slag zal er nog een verloren gaan). Als de Japanners de baai kunnen innemen, ligt de weg naar de hoofdstad open. Uiteindelijk besluit het hof om Yi in ere te herstellen en het commando over de vloot terug te geven.

 

Bij hun aanval op de baai moeten de Japanners een smalle zeestraat passeren, die wordt gekenmerkt door verraderlijke stromen (de roaring currents uit de titel). Yi besluit de Japanners daar aan te vallen, omdat ze er hun numerieke meerderheid niet kunnen uitbuiten. Hij weet zijn vlaggenschip bovendien te manoeuvreren nabij het zogenaamde Bloedeiland, vanwaaruit hij ieder passerend schip kan bestoken. De Japanners blijven wanhopig proberen om de baai te veroveren en geven hun pogingen pas op nadat Yi dertig schepen tot zinken heeft gebracht.

 

De slag bij Myeongnyang heeft veel weg van twee andere historische zeeslagen, die bij Salamis (waar de Grieken de Perzen terugsloegen) en de Slag bij de Rode Klippen (waar een coalitieleger de Keizerlijke Chinese vloot tot zinken bracht): in alle drie de gevallen werd een aanval afgeslagen van een veel sterker geachte vijand, doordat de aanvallers naar een plaats werd gelokt, waar de geografische omstandigheden voor hen ongunstig waren. 

 

Dankzij de inleiding is de handeling van The Admiral: Roaring Currents redelijk goed te volgen. De Japanners worden door Koreaanse acteurs gespeeld, maar dankzij de kostumering zijn beide nationaliteiten ook voor westerse ogen gemakkelijk van elkaar te onderscheiden. De weergave van de zeeslag berust voor een deel op CGI maar er werden ook acht schepen op schaal nagebouwd en honderden figuranten ingezet; het resultaat is bij vlagen verbluffend: de film weet op dit punt zelfs het monumentale Red Cliff van John Woo te overtreffen. Regisseur Kim Han-min toonde in zijn vorige film, War of the Arrows, al aan dat hij een voortreffelijk actieregisseur is, maar het scenario van die film liet meer ruimte aan de personages. In The Admiral: Roaring Currents gaan de personages (ook dat van Yi) grotendeels verloren in het spektakel. Daarom voldoet deze productie wellicht niet helemaal aan de hoge verwachingen (ik had er althans iets meer van verwacht). Maar het blijft een geweldig schouwspel.