Een oorlogsfilm die zich afspeelt in Nazi-Duitsland tijdens de laatste dagen van de Tweede wereldoorlog. Het reguliere Duitse leger is reeds verslagen en geallieerde troepen trekken de grens over, maar ontdekken dat de strijd nog niet helemaal is gestreden: de SS blijft verzet bieden door burgers te dwingen de wapens op te nemen en weigeraars te executeren als lafaards en landsverraders. De film volgt de bemanning van een tank door het helse landschap. 
 

 

De vijfkoppige crew is onthoofd door de dood van de tankchauffeur. De legerleiding wijst een vervanger aan, een jongeman die inderhaast een rijopleiding heeft gekregen, maar eigenlijk is opgeleid voor een administratieve functie. De crewleden zijn verbijsterd, maar hun leider, een norse sergeant-majoor die bekend staat als “Wardaddy” neemt de jongeman onder zijn hoede. 

 

Fury werd geprezen voor de realistische (soms gruwelijke) weergave van de oorlogshandelingen, maar er was kritiek op het uitgebeende scenario en het gebrek aan karaktertekening. We krijgen nauwelijks achtergrondinformatie over de personages, we weten niet wie ze zijn of waar ze vandaan komen, we zien ze enkel aan het werk in de tank en op het slagveld. Dit was een bewuste keuze van de regisseur: op het slagveld heeft de bemanning van een tank alleen kans om te overleven indien de leden hun identiteit opgeven en letterlijk als ‘eenheid’ functioneren. Iedere reflectie, iedere aarzeling kan fataal zijn, de leden moeten op elkaars instincten kunnen vertrouwen. 

 

Sommigen hebben Fury vergeleken met Tarantino’s Inglourious Basterds, maar regisseur Ayer ziet af van de referentiële, postmoderne  grappen waarmee Tarantino zijn films doorspekt en afgezien van een hoge positie tijdens een duel tussen twee tanks, veroorlooft hij zich ook geen visuele bokkensprongen: de donkere fotografie waaruit vrijwel iedere kleur is weggefilterd schept een sfeer van fatalisme en wanhoop.