Art Garfunkel (ja, de helft van Simon en Garfunkel) en Jack Nicholson zijn twee jeugdvrienden, Sandy en Jonathan, beiden geobsedeerd door seks. De film volgt ze van hun studententijd tot aan middelbare leeftijd. De twee vrienden zijn tamelijk verschillend, ook in hun omgang met het andere geslacht: Sandy is gevoelig en terughoudend, Jonathan zelfverzekerd en assertief. Door hun ervaringen uit te wisselen, beginnen zij beiden te verlangen naar wat de ander heeft ...

 

In 1971 ontstond rond deze film een ware controverse. Volgens sommigen was dit verhaal over lichamelijke liefde, ontrouw, begeerte en nog een heleboel meer zijn tijd lichtjaren vooruit, volgens anderen was de film pervers en aanstootgevend. Vooral in het thuisland, de VS, liepen de spanningen hoog op: in de ene plaats werd een kopie in beslag genomen, in een andere stad werd een bioscoopuitbater gearesteerd voor het verspreiden van 'onzedelijk materiaal’. En dat alles voor een film die vandaag de dag amper voor pikant kan doorgaan. Er is wel wat bloot, maar de seksuele handelingen worden nooit expliciet in beeld gebracht. 

 

Regisseur Mike Nichols (1931-2014) was een grote naam in de jaren zestig dankzij films als The Graduate en Who’s afraid of Virginia Woolf. Carnal Knowledge doet denken aan het werk van Woody Allen, maar mist diens relativerende aanpak en (vooral) verbale humor. Dat is overigens niet per se een nadeel: Het personage van Jack Nicholson is in de film een echte klootzak, maar hij is ook een wat pathetische figuur; bij Woody Allen zou hij een reeks flitsende one-liners hebben mogen debiteren en onuitstaanbaar zijn geworden. 

 

Ann-Margret werd genomineerd voor een Oscar en is ongelooflijk sexy, maar ze lijkt uiteindelijk ook de zwakste schakel in de rolverdeling, haar spel komt minder natuurlijk over dan dat van de anderen. Zanger Garfunkel is verrassend goed (als Simon de betere muzikant was, was hij zeker de betere acteur) en Bergen en Nicholson zijn subliem. Nicholson heeft al die arrogante grijns op zijn gezicht die zijn handelsmerk zou worden, maar zijn spel komt beheerster over dan in veel van zijn latere films. Een wat pathetische klootzak spelen, dat kon Jack als geen ander.