Het derde deel in de franchise. Eigenlijk zou dit ook het laatste deel moeten zijn want de reeks was oorspronkelijk opgezet als trilogie, maar uiteindelijk werd besloten om het slotdeel op te splitsen (net als bij Harry Potter). Veel discussies over Mockinjay, part 1 gaan voornamelijk over die beslissing, die natuurlijk door commerciële motieven werd ingegegeven. De kassa moet zo lang mogelijk blijven rinkelen.

 

Katniss (Jennifer Lawrence) heeft de beproevingen uit deel 2 overleefd en bevindt zich nu in het ondergrondse District 13, het centrum van het verzet tegen de dictatuur van president Snow. Ze is echter gescheiden geraakt van haar geliefde, Peeta, die nu wordt gevangen gehouden in het Capitool. Plutarch Heavensbee (aan het eind van deel 2 bleek hij een vriend i.p.v. een vijand) wil Katniss laten optreden in een reeks propagandafilmpjes om de publieke opinie te beïnvloeden, maar Katniss is psychologisch geknakt na de ervaringen van de hongerspelen. Ze dreigt zelfs compleet in te storten als ze ontdekt dat Peeta de zijde van president Snow heeft gekozen. Is hij gehersenspoeld? Of speelt hij toneel? 

 

Dit derde deel is het grimmigste tot nu toe. We krijgen beelden van kapotgeschoten gebouwen, geblakerde schedels en zelfs een bombardement van een veldhospitaal. Tjonge. Helaas pakt de beslissing om de vertelling doormidden te knippen niet goed uit: de film is rijk aan sfeer maar arm aan actie en voelt aan als één grote aanloop naar een sprong die nooit wordt uitgevoerd; de apotheose wordt uitgesteld tot het tweede deel; als kijker blijf je daardoor op je honger zitten.

 

Daar komt bij dat de film hier en daar neigt naar holle retoriek. Relativerende humor ontbreekt en de toespraken over heldenmoed en doorzettingsvermogen die Katniss op een gegeven moment spontaan afsteekt, klinken even gezwollen als het propagandamateriaal dat Plutarch Heavensbee in gedachten had. Je hebt de neiging om zoiets te roepen als: Hé, niet zo bloedserieus dames en heren. Het valt te hopen dat de tweede helft van de finale wat meer vaart zal hebben, en wat minder soapopera-achtige lyriek.