Twee jaar na De Inbreker, was Heb Medelij, Jet! een nieuwe samenwerking tussen producent Rob Du Mée en regisseur Frans Weisz. Ook Rijk De Gooyer zou terugkeren, ditmaal bijgestaan door zijn voormalige makker Johnny Kraaykamp, maar De Gooyer zei op het laatste moment af, waarna Piet Römer werd gevraagd om zijn rol over te nemen.
John Kraaykamp is Tim, een handelsreiziger uit de Randstad die op werkbezoek in het Hoge Noorden zijn voormalige makker Bodde tegen het lijf loopt. Ooit waren Tim & Bodde twee rondreizende sjacheraars die op oneerlijke wijze de kost verdienden. Bodde besluit Tim op sleeptouw te nemen, om de goeie ouwe tijd nog één keer te doen herleven. Onderweg sluit een weggelopen Friese deerne zich bij hen aan en het tweetal beleeft bonte avonturen, maar ... Tim kan zijn vrouw Jet niet vergeten, en belt steeds naar huis om haar gerust te stellen ... het duurt wat langer Jet, ik sta in de file Jet, de auto is kapot ... maar wees gerust Jet, ik kom naar huis ...
Zo succesvol als De Inbreker was, zo slecht deed de nieuwe film het. Du Mée ging failliet en zou nooit meer een film produceren. Gek genoeg valt Heb Medelij, Jet! (in tegenstelling tot De Inbreker) veertig jaar na dato best mee. Een quasi-serieuze roman van Heere Heeresma werd omgewerkt tot een quasi-grappige road movie, en dat bleek geen slecht idee. De talenten van Kraaykamp en Römer lagen immers op het komische (zeker niet het tragische) vlak en ook Elsje De Wijn (die de Friese deerne speelt) was een begaafde comédienne. Terwijl beide heren echter volop de kans krijgen voor komische nummertjes, krijgt de dame amper gelegenheid om te tonen waartoe ze in staat was. Wel heeft ze een obligate naaktscène in een Fries meer. Er moest in die dagen nu eenmaal altijd een actrice uit de kleren gaan.
Het geheel is er onevenwichtig, de meeste grappen hebben een baard en zijn nogal melig, maar zo nu en dan wordt er een komisch pareltje onder het stof vandaan gehaald. In de laatste twintig minuten wordt de toon iets grimmiger, wanneer Tim & Bodde een goedgeklede charlatan (uitstekend gespeeld door Ton van Duinhoven) tegen het lijf lopen en bijna het slachtoffer worden van diens praktijken. Dit laatste deel houdt een lichte stijlbreuk in, maar is wel het beste gedeelte van de film. De restaurantscène is om in te lijsten.