Eén van de vele slasher movies die werden geproduceerd in de nasleep van Halloween (John Carpenter, 1978). Er zijn ook invloeden aanwijsbaar van Carrie (1976, Brian De Palma). Toch is de film niet compleet voorspelbaar: het geheel werd namelijk aangelengd met het idee van een groep teenagers die door een onbekende ter verantwoording worden geroepen voor een drama waarbij ze als kind betrokken waren. Dat idee zou in de daaropvolgende decennia erg populair worden in horrorfilms van het type I Know What You Did Last Summer. 

 

Zes jaar geleden kwam de tienjarige Robin Hammond om het leven bij een spelletje genaamd ‘De moordenaar krijgt je te pakken’. Robin werd gepest door haar klasgenootjes en hoewel haar dood min of meer een ongeluk was, begrijpen de klasgenootjes dat ze schuldig waren aan het voorval. Zes jaar later, op prom night, het jaarlijkse hoogtepunt voor Amerikaanse tieners, worden de klasgenootjes gestalkt door een gemaskerde moordenaar, die hen één voor één afmaakt. Is de moordenaar de jongeman die door de politie werd aangehouden maar onlangs uit gevangenschap is ontsnapt? Of neemt iemand anders wraak in naam van Robin? 

 

Voor een low-budget productie ziet de film er erg fraai uit, met een goed gebruik van locaties en soms inventief camerawerk (vooral de openingsscène, gefilmd in een leegstaand gebouw is stijlvol). Jamie Lee Curtis herhaalt haar rol van Halloween en is naast Leslie Nielsen (Police Squad) het enige bekende gezicht in de film. Dankzij haar bevat de film ook een welkom vleugje erotiek. Voor een slasherfilm is Prom Night verrassend terughoudend, met een trage opbouw en alleen wat grafisch geweld in de laatste dertig minuten. We krijgen dan wel een tamelijk grove onthoofdingsscène voorgeschoteld. Prom Night werd amper in de bioscoop uitgebracht maar groeide in het drive-in circuit uit tot een culthit. Het was ook één van de eerste films die veel geld opbracht dankzij een release op VHS.


Opmerking:

De zogenaamde 'remake' uit 2008 (nooit gezien) schijnt alleen de titel te hebben overgenomen, maar een ander verhaal te vertellen