Al twee keer eerder konden we "genieten" van het aan elkaar naaien van ani en monden om op die wijze een menselijke duizendpoot te creëeren. In First Sequence uit 2009 ging dat om een drietal personen en in Full Sequence uit 2011 werd dat aantal al opgeschroefd naar twaalf. In dit derde deel worden hier nog wat schepjes bovenop gedaan: maar liefst vijfhonderd gevangenen worden aan elkaar vastgenaaid tot een gigantische, menselijke duizendpoot. 

De eerste film ging natuurlijk vooral om de shockfactor, waarna deel twee poogde er een meer artyfarty sfeertje aan te geven. Beide films waren mijns inziens slechts gedeeltelijk geslaagd. De kans dat ik ze ooit nog eens aan zal zetten is zeer gering en dat geldt voor deze derdeling evenzo. Final Sequence is namelijk niet beter en niet slechter dan zijn voorgangers. 

Grootste verdienste van deel drie is dat er meer ruimte is gekomen voor humor. Niet dat je languit op de grond zult liggen van het lachen, maar de absurditeit van de hoofdrolspelers is best vermakelijk. Het acteerwerk is overigens over de gehele linie van discutabel niveau. Pornoactrice Bree Olson valt niet eens buiten de boot; dat zegt genoeg me dunkt. Het ranzige gedoe rondom het in de mond schijten is hier tot een minimum beperkt en wordt zelfs enigzins komisch gebracht. Het "voedsel" blijkt namelijk gelijktijdig door de gehele duizendpoot te gaan, waardoor je dus vijfhonderd keer gore geluiden hoort. Dat is natuurlijk niet genoeg om een goede film te maken. Ik ben blij dat The Human Centipede trilogie is afgerond.