De nieuwste Bond begint met een vrij lange scene gesitueerd in Mexico City. Gekleed in een bizar skelettenpak, in het gezelschap van een dame, mengt Bond zich onder de deelnemers aan een optocht op de Dia de Muertos, de Dag van de Doden. Het is een knipoog naar de plot van het verhaal, waarin nogal wat lijken uit de kast vallen, zowel letterlijk als figuurlijk. Bond dumpt de dame omdat er werk aan de winkel is. Veel werk. Voordat de titelrol het scherm vult, neemt 007 een in het wit geklede, Italiaans sprekende man in het vizier, moet hij het puin van een instortend gebouw zien te ontwijken en vechten voor zijn leven in een rondtollende helikopter.

 

Welkom bij de nieuwe Bond.

 

Wat Bond in Mexico aan het uitspoken was, weet niemand, ook zijn dienst niet. Het was de overleden M. (Judi Dench)  die hem via een nagelaten videoboodschap verzocht om in Mexico Stad een Italiaanse moordenaar genaamd Sciarra uit de weg te ruimen. De opdracht is slechts het begin van een lange speurtocht: Via de weduwe (Monica Bellucci) van Sciarra komt Bond op het spoor van een criminele organisatie die wereldwijd terroristische acties organiseert. De zoektocht voert naar plaatsen die over de hele wereldbol zijn verspreid, en of we nu in de straten van Rome zijn, in de Oostenrijkse Alpen of aan de rand van de Sahara: overal knettert en vonkt het als Bond voorbij komt. 

 

Spectre borduurt voort op het stramien van zijn voorganger, Skyfall. In die film ontdekten we het een en ander over Bonds afkomst en in Spectre wordt dit gegeven verder uitgediept: Terwijl Bond dieper doordringt in de geheimen van de criminele organisatie, daalt hij ook verder af in zijn eigen verleden: In het script worden diverse losse eindjes uit de eerdere films met Daniël Craig aan elkaar geknoopt en er zijn talloze picturale verwijzingen naar oude Bondfilms, van Goldfinger en Thunderball tot On her Majesty’s Secret Service. Fans herkennen ze natuurlijk allemaal.

 

De reacties op de vierde Bond met Craig waren wisselend. Er waren complimenten voor Craig en zijn tegenspeelster Seydoux, maar veel critici hekelden de nogal wijdlopige plot en vonden Spectre iets minder dan Skyfall. Spectre is opgezet als een detectiveverhaal, met een plot die zich stukje bij beetje ontvouwt en het is de vraag of alle kijkers voldoende vertrouwd zijn met Bond (en de reeks) om de losse stukjes in elkaar te passen. Hoogtepunten zijn een woest gevecht in een trein (denkt U ook met liefde aan Rusland?) en een huiveringwekkende scène met Bond in de martelstoel. 

 

Spectre bevat ook een leuke (of zo u wilt minder leuke) politieke boodschap. De opvolger van M. (Ralph Fiennes, in een prima rol) heeft af te rekenen met een nieuwe machtige figuur, ‘C’: deze nieuweling wil de sectie double-o afschaffen (waardoor Bond op straat zou komen te staan) en de geheime diensten van de verschillende landen samenvoegen onder het motto “samen zijn we sterker”. M en Bond vinden dat de Britse geheime dienst beter onafhankelijk blijft. Bond stemt bij het komende referendum voor een Brexit, zoveel is duidelijk.