Enrico Rossini, een Italiaanse sportleraar aan een Brits meisjesinternaat, heeft een relatie met een van zijn leerlingen. Tijdens een geheime ontmoeting in een park, beweert het meisje dat ze flitsen heeft opgevangen van een moord. Rossini wil haar niet geloven, maar de volgende dag blijkt in het park inderdaad een moord te te zijn gepleegd: het slachtoffer was een andere leerlinge van Rossini. Als nog twee leerlingen worden vermoord, valt de verdenking op Rossini, die vervolgens op onderzoek uitgaat om zijn onschuld te bewijzen. Hij ontdekt dat het verbindende element tussen de moorden de naam van een meisje is, Solange ...
Deze film met de lange naam is een vreemde eend in de bijt. Hij is langer en trager dan de meeste gialli en de toon is eerder zwaarmoedig. De sombere sfeer komt ook tot uiting in muziek van Ennio Morricone, die vrij meewarig klinkt. De moorden worden minder expliciet in beeld gebracht dan gewoonlijk, maar dat heeft te maken met de lugubere achtergrond: de slachtoffers zijn doodgebloed nadat de moordenaar hun vagina's met een scalpel had gepenetreerd. Deze vreemde modus operandi vloeit voort uit het ongewone motief van de moorden: een verkeerd uitgevoerde abortus na een uit de hand gelopen seksparty.
Solange was een co-productie met Duitsland, waar de film werd gepresenteerd als een krimi naar het werk van Edgar Wallace. Een eerste aanzet tot een scenario werd geschreven door Herbert Reinecker (de bedenker van de reeks Derrick), maar zijn script werd volledig omgegooid toen de Italianen bij de productie werden betrokken. Er lijken nu twee verhaallijnen te zijn: één rond de Italiaanse acteur Fabio Testi als de sportleraar, en één rond de populaire Duitse acteur Joachim Fuchsberger in de rol van Inspecteur Barth van Scotland Yard, een rol die hij al tientallen malen had gespeeld in andere verfilmingen van het werk van Wallace.
Ondanks het trage tempo blijft de spanning redelijk goed gehandhaafd. De film werd opgenomen op locatie in Londen, wat de sfeertekening ten goede komt. De Duitsers en Italianen die in de bijrollen voor Britten spelen maken overigens een weinig Britse indruk. De tamelijk reactionaire boodschap die samen hangt met het bizarre motief moet je ook voor lief nemen.
