Ondanks de Engelstalige titel is The Broken Circle Breakdown een Vlaamse film. Het scenario is gebaseerd op een (mede door hoofdrolspeler Johan Heldenbergh geschreven) toneelstuk en deed het zowel in eigen land als in internationaal zeer goed, al ging de Oscar voor beste niet-Engelstalige film aan de neus van de makers voorbij.
De film vertelt het verhaal van twee tegenpolen, Didier (Heldenbergh) en Elise (Veerle Baetens): hij is rationeel en gereserveerd, zij is emotioneel en impulsief ... de tegenpolen trekken elkaar aan en het tweetal begint een passionele relatie. Didier moet wennen aan de gewoonte van Elise om haar hele levensgeschiedenis op haar lichaam te tatoeëren, maar ze blijkt ook een mooie zangstem te hebben en wordt daarom zangeres in zijn bluegrass band. De cirkel lijkt rond als de liefde wordt bekroond met een dochter, Maybelle, maar als het meisje zes jaar is, krijgen de ouders te horen dat ze aan een ongeneeslijke vorm van kanker lijdt ...
Breakdown is een onvervalst (en onverbloemd) melodrama. Het verhaal is gegoten in een niet-lineair scenario, naar het voorbeeld van de Mexicaanse scenarist Guillermo Arriaga (Amores Perros, Babel, 21 Grams). De structuur met sprongen in de tijd levert echter niet steeds het gewenste resultaat op. Doordat de dood van Maybelle ongeveer halverwege plaatsvindt, valt de film ook in twee delen uiteen: de eerste helft gaat vooral over de grote passie en de verzorging van de zieke Maybelle, het tweede vooral over de onttakeling van het huwelijk: De dood van het kind slaat een kloof tussen beide ouders, de tegenpolen die elkaar eerst aantrokken, stoten elkaar nu af. Didier ontwikkelt sciëntistische ideeën, Elise vlucht in romantische fantasieën over haar dode dochter die is getransformeerd in een vogel of een sterretje aan de hemel.
De eerste helft van de film werkt uitstekend, je voelt het geluk en de pijn, maar de tweede helft is veel minder overtuigend. De springerige structuur wordt hinderlijk omdat de logica uit de volgorde van de scènes verdwenen lijkt, en we worden getracteerd op een drammerige uiteenzetting over stamcelonderzoek (en het godsdienstige verzet daartegen). Breakdown is niet het meesterwerk dat sommigen er in meenden te herkennen, maar toch de moeite waard. De film wordt grotendeels gered door het prima acteerwerk (vooral Baetens is erg goed) en de bluegrass soundtrack. De muzikale intermezzi milderen de zwaarmoedige toon, die zonder deze lichtvoetige momenten wellicht al te dramatisch zou zijn geworden, maar de slotscène - de muzikanten verzameld rond een sterfbed - is wel erg melo, nauwelijks nog drama.
