Mia Farrow is Cecilia, een serveerster tijdens de grote crisis van de jaren dertig. Haar huwelijk is slecht en haar baantje onzeker, en om alle problemen te vergeten, brengt Cecilia zoveel mogelijk tijd door in de bioscoop. Als ze wordt ontslagen, bezoekt ze voor de zoveelste keer de film The Purple Rose of Cairo met haar favoriete filmpersonage Tom Baxter. Tot haar verbazing richt Tom plots het woord tot haar en stapt hij vervolgens van het scherm ... Cecilia lijkt in de Zevende Hemel te zijn geraakt, maar naast Tom is er ook nog Gil, de acteur die in The Purple Rose gestalte gaf aan Tom ... 
 

 

The Purple Rose of Cairo werd in 1985 zeer goed onthaald door de filmkritiek; veel fans van de regisseur vonden de film ook beter dan het één jaar later uitgebrachte, en met diverse Oscars bekroonde Hannah and her Sisters. Ik was die mening niet toegedaan en zie dertig jaar na dato geen reden om mijn oorspronkelijke visie te herzien: het onderwerp lijkt het ideale uitgangspunt voor een spitsvondig spel over de ingewikkelde relatie tussen realiteit en fictie, maar hoewel er enkele spitse observaties zijn te noteren, is The Purple Rose toch vooral een romantische komedie. Helaas is de film niet echt grappig en draait de komedie uiteindelijk uit op een tragedie, zodat de romantici onder ons met een onvoldaan gevoel blijven zitten.