Het Verloren ParadijsHarry Kümel is een naam die de gemiddelde filmliefhebber niet veel meer zal zeggen, maar ooit gold hij als één van de grootste regietalenten van de lage landen dankzij films als Monsieur Hawarden en De Komst van Joachim Stiller. Een geflopte literaire verfilming, Eline Veere, maakte in 1981 abrupt een einde aan zijn carrière. Door de eigenaardige mengeling van stijlen, was Het Verloren Paradijs vanaf het begin een omstreden film die zelfs onder de fans van de regisseur voor verdeeldheid zorgde. Het verhaal is gesitueerd in een fictief Vlaams dorpje. Voor de nieuwe snelweg zijn twee tracés uitgetekend: één dwars door een natuurgebied, één dwars door het dorp. Burgemeester Benjamin Rolus, een groot vogelliefhebber, wil het stukje natuur koste wat het kost in stand houden en komt daardoor in conflict met de dorpsbewoners. Het protest wordt geleid door Jan Boel, een handelaar die zelf graag burgemeester zou worden. Benjamin en Jan zijn ook oude liefdesrivalen: Als jongeman was Benjamin hevig verliefd op zijn nicht, de mooie Pascale, maar hij betrapte haar ooit in het jachthuis met een naakte Jan Boel ... Terwijl de spanningen oplopen, duikt plots Pascale op in het dorp ... De onzekere relatie tussen de zonderlinge edelman en zijn wereldse nicht is met zorg en liefde getekend. Willeke van Ammelrooy en de Vlaamse acteur Hugo van de Berghe zijn beiden voortreffelijk als de vamp (die zwaar voor haar jeugdzonde heeft moeten boeten) en de vereenzaamde zonderling (die zich uit het leven heeft teruggetrokken uit verdriet om een onbeantwoorde jeugdliefde). Hun gezamenlijke scènes zijn gefilmd in een naturalistische stijl die weelderig oogt maar nooit overdadig aandoet. De gefilterde flashbacks zijn van een bijna hypnotische schoonheid. Dit is Kümel op zijn best: de Visconti van de Lage Landen, zoals hij door sommige bewonderaars werd genoemd. Helaas wil de film niet alleen een liefdesdrama zijn, maar ook een bijtende satire. Naar eigen zeggen wilde Kümel de Vlaamse realiteit tonen met zijn achterkamertjespolitiek en corruptie op grote schaal. Helaas doet de satire geforceerd aan en blijkt Kümel weinig voeling te hebben met het komische genre: de scènes over de dorpspolitiek doen denken aan amateurtoneel, met afgrijselijke dialogen en over-acterende acteurs. Het Verloren paradijs voelt aan als twee films in één: een fraai naturalistisch liefdesdrama plus een burleske komedie in volkse stijl. Het is een erg ongemakkelijke combinatie. De twee lijnen komen samen in een slot dat tegelijkertijd dramatisch en spitsvondig wil zijn en mede daardoor niet overtuigt.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |