Twee sleutelfiguren uit de Nederlandse filmgeschiedenis van de jaren zeventig zijn Pim de la Parra en Wim Verstappen. Ze danken hun naam vooral aan een paar succesvolle producties, zoals Blue Movie (1971) en Frank en Eva (1973), maar ze waren ook verantwoordelijk voor enkele flops. Eén daarvan is deze film met de lange naam. 

 

De film vertelt het verhaal van Susan, een dertigjarige, in het leven teleurgestelde vrouw. Ze leeft teruggetrokken op een boerderij ergens aan het water, samen met een drietal jonge deernes, Sandra, Olga en Julie, die alledrie verslaafd zijn aan seks, plus Albert, een voyeur die tevens haar vroegere minnaar is. Julie vrijt stiekem met Albert, Olga en Julie verleiden vreemde mannen die ze tijdens uitstapjes oppikken en vervolgens (om God weet wat voor reden) vermoorden. Een alcoholistische en zwakzinnige buurvrouw van Susan (die door iedereen 'Piet' wordt genoemd) is toevallig getuige van de moord op een Amerikaanse toerist en steelt het lijk. De aankomst van een vreemdeling, een jongeman genaamd Anton - die alle vrouwenharten sneller doet slaan - leidt uiteindelijk tot een catastrofe ... 

 

Mijn nachten met (enzovoorts) kende een moeilijke ontstaansgeschiedenis. De actrice Cox Habbema leverde haar contract in - terwijl de productie al liep - in verband met de vele seksscènes en moest inderhaast worden vervangen door Willeke van Ammelrooy. De La Parra wilde verder Rutger Hauer voor de rol van de vreemdeling, maar moest genoegen nemen met de onbekende Van der Gragt. De rol van de alcholiste wordt gespeeld door Nelly Frijda, die er hier al volledig uitziet als Ma Flodder. De andere actrices zijn vooral mooi, en worden dan ook voornamelijk decoratief gebruikt.