Ook deze productie staat te boek als proto-giallo, een film die vooruitloopt op een genre dat pas in de vroege jaren zeventig werd gedefinieerd door regisseurs als Argento, Bava e.a. De film lijkt soms meer op een Amerikaanse film uit de jaren vijftig dan op een Italiaanse genrefilm uit de jaren zestig (het acteerwerk en de fotografie doen zeer 'klassiek’ aan), maar er zijn ook een paar prikkelende scènes, kenmerkend voor het giallo-genre - en het slot weet de juiste toon te treffen.

 

Geheel in de geest van de tijd, worden de hoofdrollen gespeeld door (gewezen) Amerikaanse sterren. Cyd Charisse - ooit de danspartner van Fred Astaire en Gene Kelly - speelt de echtgenote van een Amerikaanse diplomaat die zonder sporen na te laten is verdwenen. Omdat de politie allerlei wilde verdenkingen uit, roept Charisse de hulp in van een voormalige minnaar (O’Brian) die toevallig in Rome werkzaam is als reporter. Uiteraard ontdekken de twee dat ze nog gevoelens voor elkaar koesteren ... een vleugje romantiek is nooit weg in dit soort producties.

 

Assassination in Rome (een alternatieve Italiaans/internationale titel was: Assassinio Made in Italy) heeft vaak meer weg van een film in het eurospy genre: er is sprake van drugs, een mysterieus microfilmpje, verzwegen spionage-activiteiten ... Het tempo ligt aan de lage kant en tot aan de laatste vijftien minuten valt er nauwelijks enige giallo-sfeer te bespeuren. De film is wel bekwaam gemaakt, met een fraai gebruik van locaties in Venetië en Rome. We krijgen ook een leuk inkijkje in de befaamde Cinécitta-studios.