Café SocietyIk begin een beetje achterop te hinkelen: de twee films van Woody Allen die aan Café Society vooraf gingen, heb ik nog niet gezien. Maar zijn allernieuwste werd door Mooov in avant première getoond in de provincieplaats waar ik woon. Die kans liet ik me niet ontgaan. Café Society doet soms wat denken aan Radio Days uit 1987: een oudere man blikt in een voice over terug op zijn Joodse jeugd en net als Radio Days is de film tegelijkertijd een romantische komedie en een portret van een Joodse familie in de jaren '30 van de vorige eeuw. In Radio Days stond echter de radio centraal, in Café Society is dat de glitter en glamour van Hollywood. Verder was Radio Days tamelijk licht van toon, terwijl Café Society een illustratie lijkt van een zin die door één van de personages wordt uitgesproken: "Het leven is een komedie, maar wel eentje die is geschreven door een sadistische auteur." Jessie Eisenberg is Bobby, een Joodse jongeman uit de Bronx die naar de Westkust trekt in de hoop daar een baantje te vinden bij zijn oom Phil, een invloedrijke talentscout. Na veel vijven en zessen wordt hij aangenomen, maar het glamoureuze leven van Hollywood bevalt hem niet. Hij wordt verliefd op de secretaresse van zijn oom, de lieftallige Vonnie (Kristen Stewart), die net als hijzelf dwars door de schijn van de filmwereld heenkijkt. Zijn gevoelens worden beantwoord, maar Vonnie heeft haar woord al gegeven aan een ander, een getrouwde man die voor haar zijn vrouw wil verlaten (we ontdekken pas laat wie die man is). Als ze door beide minnaars ten huwelijk wordt gevraagd, kiest ze voor de oudere man ... maar de keuze zal altijd blijven knagen ... Café Society werd in Cannes door de internationale pers goed ontvangen en deed tijdens het openingsweekend in de VS goede zaken. De film is prachtig gemaakt, de dialogen zijn flitsend en de acteurs zetten hun rollen perfect neer, met name Stewart is hartveroverend als Vonnie. In sommige scènes haalt Woody hier zijn allerbeste niveau als regisseur, maar het probleem is dat de twee verhaallijnen - de romance naast de schets van de familie - nogal ongelijk zijn. De inkijkjes in het leven van de familie (de zus die is getrouwd met een linkse intellectueel, de grote broer die het gangsterleven is ingegaan) zijn kleurrijk en vaak grappig, maar ze leiden af van het romantische verhaal, dat tegelijkertijd teder en aangrijpend is. De slotscène is een hoogtepunt in het oeuvre van deze filmmaker en dreunt nog lang na.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |