Amelia woont samen met haar zesjarige zoon Samuel in een groot huis. Zes jaar geleden is haar man door een auto-ongeluk om het leven gekomen. Samuel slaapt slecht en vertoont overdag vervelend, agressief en autistisch gedrag. Hij is hierdoor weinig populair bij andere kinderen en volwassenen. Ook ziet Samuel in zijn dromen een raar wezen dat het huis wil binnendringen. Als Amelia hem op een dag een kinderboek over de Babadook voorleest, blijkt dat het geen fictief wezen is, maar echt bestaat. Langzaamaan neemt de Babadook het leven van Amelia en Samuel volledig over.

The Babadook moet het meer hebben van een langzame opbouw en momenten van suspense dan van bloeduitspattingen of goedkope schrikmomenten. Het duurt dan ook even voordat het verhaal op gang komt, maar deze opzet betaalt zich dubbel en dwars terug. Na een half uur heb je immers genoeg binding met de twee uitstekend acterende hoofdrolspelers opgebouwd. The Babadook is een spannende film, maar niet helemaal mijn stijl. Het einde vond ik zelfs een beetje tegenvallen, totdat ik wat nadere uitleg op het web had gelezen

Wat nu volgt is een dikke spoiler!!
De Babadook blijkt een kwaadaardige geest van de overleden vader van Samuel te zijn. Omdat Amelia zijn dood nooit heeft kunnen verwerken valt hij het tweetal lastig, met als doel dood en verderf binnen het gezin. Gedurende de film gaat Amelia de vijf fasen van verdriet en rouw door: ontkenning, boosheid, onderhandelen, depressie en aanvaarding (klik deze link voor meer informatie). Gaaf gedaan hoor, maar jammer dat ik er zelf niet achterkwam tijdens de film. Maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk.