Het surrealistische dat Yahhrrrrm al ziet in After Hours herken ook ik zeker terug. Dit heeft ook vooral te maken met de personen die hoofdpersoon Paul ontmoet. Zelf is hij de meeste normale persoon ter wereld, maar vooral de vrouwen die hij tegenkomt hebben zeer aparte karakter-eigenschappen. Bij binnenkomst in de woning van Marcy, waarmee hij zijn date heeft, maakt hij kennis met haar zeer aparte huisgenote. De manier van omgang met haar kan nauwelijks als normaal worden bestempeld, maar Paul laat alles over zich heenkomen. Ook Marcy zelf blijkt een zeer raar persoon te zijn en hoewel Paul de situatie nuchter probeert te blijven bekijken kan de kijker het gevoel niet ontgaan dat hij in een soort fantasie-achtige wereld is belandt. Telkens als je denkt dat er weer een beetje hoop komt voor Paul (zijn doel is om zo snel mogelijk naar huis te gaan na de totaal mislukte date) flopt alles weer gigantisch. Alle personen die hij tegenkomt kennen elkaar en hebben op vage wijze met elkaar te maken. Paul kan vaak vrouwen scoren, maar bij de kleinste verkeerde opmerking heeft hij weer een vijand gemaakt. After Hours neemt de kijker mee in een aparte, haast onrealistische avond in SoHo, NYC. Scorcese weet met deze film een aardige en surrealistische komedie neer te zetten
Martin Scorsese geeft met After Hours een bizarre draai aan het concept ´samenloop van omstandigheden´. Kantoorpik Paul Hackett doet eens iets impulsiefs. Hij spreekt iets af met de border-line achtige Marcy, die hij slechts vaag kent. De wilde taxirit naar haar studio, waarbij al zijn geld uit het raam vliegt, is een voorbode van een nacht die Paul nog lang zal heugen. Op zich kan het allemaal wat hem overkomt, maar de puzzelstukjes passen zó goed in elkaar dat de film bijna ontaardt in een surrealistische klucht. Hierbij kun je als kijker van één ding uitgaan: De wet van Murphy gaat op voor de onfortuinlijke Paul. Hij struint zonder geld door een nachtelijk New York. Hij is op weg naar huis, maar komt feitelijk geen stap verder. Voortdurend opgehouden door merkwaardige personen (onder meer komieken Cheech en Chong) en bizarre situaties, ziet Paul meer van de Big Apple en haar bewoners dan hem lief is. After Hours laat zich goed omschrijven als een dark comedy versie van The Game, met dien verstande dat hier geen sprake is van een spelletje.
