De IJssalon is gesitueerd aan het begin van de Tweede Wereldoorlog en vertelt het verhaal van een gedoemde liefde tegen de achtergrond van de opkomst van het Nederlandse verzet. Dat soort oorlogsdrama’s zijn erg vaak gedraaid in Nederland, maar De IJssalon werd geregisseerd door Dimitri Frenkel Frank, een naam die vooral verbonden is aan het komische genre. Frenkel Frank had echter als kind de oorlog meegemaakt en baseerde het personage van Otto Schneeweiss gedeeltelijk op zijn eigen vader, een uit Nazi-Duitsland gevluchte man met een Joodse achtergrond. Ook verwerkte hij enkele historische gebeurtenissen in zijn scenario, zoals een incident in een Amsterdamse ijssalon dat ernstige gevolgen had voor de eigenaar(s).
Amsterdam, 1941. Nederland is bezet maar de Duitsers proberen de bevolking voor zich te winnen en het verzet is voornamelijk een zaak van groepjes jongeren met een Joodse of communistische achtergrond. Otto Schneeweiss, een uitgeweken Duitser en de eigenaar van een ijssalon krijgt bezoek van Gustav, een voormalige vriend uit Berlijn. Gustav heeft weinig sympathie voor de nazi’s, maar heeft noodgedwongen dienst genomen in het leger. Otto is verliefd op de lieftallige Trudi, maar zij heeft zijn toenaderingspogingen steeds afgewimpeld en nu moet de arme Otto toezien hoe zij valt voor zijn vriend Gustav. De broer van Trudi heeft zich echter aangesloten bij een knokploeg die de ijssalon heeft gekozen als uitvalsbasis. Een reeks incidenten en conflicten leidt uiteindelijk tot een dramatische climax ...
Soutendijk en Ganz zijn prima als het gedoemde liefdeskoppel en Gerard Thoolen is zelfs voortreffelijk als de geplaagde Otto. Het drietal zorgt voor enkele emotionele, vaak tragi-komische momenten. Er is een erg aandoenlijke scène waarin Bruno Ganz een imitatie van Hitler ten beste geeft; deze scène krijgt iets profetisch in het licht van zijn latere vertolking als Hitler in Der Untergang. Helaas maken de - spaarzame - actiescènes een ongeïnspireerde indruk en zijn enkele bijrollen nogal stereotiep uitgewerkt (er is wel een leuk bijrolletje van Karin Bloemen als moffensnol). De IJssalon hield het indertijd slechts één week in de bioscoop uit en wordt gerekend tot de grootste financiële flops uit de Nederlandse filmgeschiedenis, maar de film heeft sindsdien een zekere cultstatus verworven. De IJssalon is geen meesterwerk, maar verdient zeker enige aandacht.