Verborgen gebreken is de verfilming van de gelijknamige roman van Renate Dorrestein uit 1996. Dorrestein behoort tot de meest gelezen Nederlandse auteurs, maar haar werk heeft in de loop der jaren zeer uiteenlopende reacties losgemaakt. Terugkerende elementen in haar werk zijn verlatingsangst, incestueuze relaties en kindermisbruik. Die elementen zijn in Verborgen Gebreken ruimschoots aanwezig. 
 

 

De 70-jarige Agnes Stam is met de as van haar broer Robert op weg naar het vakantieverblijf van de familie in Schotland. Onderweg kruipen twee kinderen stiekem op de achterbank van haar auto. Ze heten Chrissie en Tommy en zijn op de vlucht: de oudere broer van hen beiden, Waldo, heeft de kleine Tommy misbruikt en tijdens een ruzie heeft zus Chrissie - om Tommy  te beschermen - Waldo een duw gegeven waardoor hij in het water viel en verdronk. Agnes ontfermt zich over de kinderen, maar blijft worstelen met de herinneringen aan Robert: als kind verloor ze door zijn schuld een oog bij een gevaarlijk spelletje. Robert bleef zijn leven lang bij haar en daardoor ontwikkelde Agnes een verboden liefde voor haar grote broer ...

 

Verborgen Gebreken is best aardig, maar de film geeft ook aan hoe lastig het proza van Dorrestein te verfilmen is. Fantasie en realiteit lopen in haar verhalen door elkaar en de personages verkeren vaak in een ongewone toestand: ze zitten gevangen in dwangmatige handelingspatronen of gaan geheel op in mijmeringen en herinneringen. Het vreemde gedrag dat zij vertonen, vloeit vaak voort uit hun specifieke gemoedstoestand. Zoiets werkt beter op papier (waar we de gebeurtenissen meer bezien vanuit het perspectief van de personages) dan op het witte doek (waar we die gebeurtenissen met onze eigen ogen beschouwen).