Wanneer al twee boobs je zijn voorgegaan bij het schrijven van een recensie van een film is het erg moeilijk om zelf nog met een originele bespreking op de proppen te komen. Dit geldt helemaal wanneer je het in grote en kleine lijnen eens bent met hun recensies. Laat dit bij Buffalo Soldiers nou eens volledig het geval zijn. Ik zou nog wel kunnen proberen wat extra achtergrondinformatie bij de film te zoeken of het verhaal tot op de bodem en in geuren en kleuren kunnen samenvatten, maar dat zal de lezer van dit stuk weinig extra genoegdoening, laat staan nieuwe relevante info, opleveren. Derhalve volsta ik met te melden dat het bij Buffalo Soldiers een redelijk vermakelijke oorlogskomedie betreft, die op geen enkel aspect uitblinkt, maar toch ook zeker niet als slecht te definiëren is. Het schoolvoorbeeld van een middenmoter zullen we maar zeggen.
De soldaten van de Amerikaanse basis in Duitsland in de tijd van de koude oorlog bestaan uit `those who get fucked` en `those who fuck`. Er is één uitzondering: een dikke neger `who fucks those who fuck`. En Elwood natuurlijk, het hoofdpersonage van deze film die liegend en schijnheiligend drugs produceert op kosten van het leger. Deze film is goed gevuld met een flinke dosis zwarte humor en daarvoor alvast een voldoende aangezien het prima vermaak biedt. Het is overigens totaal geen oorlogsfilm, meer een misdaadfilm. Er wordt niet denderend geacteerd, maar ik zou het acteerwerk als voldoende willen bestempelen. Wat opgemerkt zou kunnen worden, is dat het verhaal best ongeloofwaardig is. Maar wat mij betreft boeit dat niet want het zorgt alleen maar voor meer vermaak. De film zal geen enkel moment vervelen en mede daardoor zeker wel de moeite waard.
De koude oorlog loopt op zijn einde. Elwood is een Amerikaans soldaat in Stuttgart, 1989. Er heerst nogal veel verveling onder de manschappen, die onder invloed van drugs per ongeluk wel eens wat brokken / lijken willen veroorzaken. Elwood wendt het gebrek aan orde en de zeeën van tijd en aan om het Amerikaans leger op grote schaal te bestelen. Alles verhandelt hij, van wapens tot schoonmaakmiddelen. De komst van de nieuwe sergeant Lee luidt het einde in van Elwood´s luizenleventje. Om Lee terug te pakken, legt Elwood het aan met Lee´s dochter. Dat had hij beter niet kunnen doen. Lee blijkt een wraakzuchtige psychopaat die Vietnam wel geinig vond. Lee schuwt geen enkel middel om Elwood de afgrond in te drijven... Aardige film met hier en daar behoorlijk geinige momenten. Het romantische sub-plotje had er wel uit gemogen wat mij betreft, maar is gelukkig niet al te nadrukkelijk aanwezig. Pro-Amerikaanse legerfilms worden dikwijls gefinancierd door het Amerikaans ministerie van defensie. Dat zal bij Buffalo Soldiers zeker niet het geval zijn geweest. De GI Joes in deze film ogen nog ongedisciplineerder dan hun Nederlandse collega´s.
Ten tijde van de val van het ijzeren gordijn zitten een stel Yankeemilitairen zich kapot te vervelen in hun basis in Duitsland. Een van hun grootste hobby`s is het nuttigen van heroine en andere drugs. Als leuke bijverdienste handelen ze in alles wat op hun weg komt en koken ze morfine met azijnzuuranhydride, teneinde heroine te maken. Als er een nieuwe en veel strengere sergeant op de basis wordt geplaatst veranderen de zaken drastisch, zeker wanneer Ray Elwood (de hoofdpersoon) zijn opstandige dochter aan de haak slaat.
Ed Harris blinkt uiteraard weer uit. Hij speelt een enorme boobolonel, die meent promotie te kunnen krijgen. Iedereen gebruikt hem en hij heeft het niet eens door. Behalve Joaquin Phoenix is het wat acteerwerk betreft echter matigheid troef. Ook moet deze film het niet hebben van de goed doordachte verhaallijn of het sterke plot. Toch heb ik me geen moment verveeld en verscheen er regelmatig een lach(je) op mijn gezicht. Typisch zo`n film die leuk is om te kijken als je zin hebt in wat dom entertainment.
