Stephen Strange is een briljante doch arrogante Amerikaanse neurochirurg. Als gevolg van een auto-ongelukt raakt hij zwaargewond aan zijn handen, waardoor hij geen operaties meer kan uitvoeren. Hij reist naar Nepal om bij een mystieke organisatie door middel van zelfgenezing zijn manuele vaardigheden weer terug te krijgen. Wat hij zich echter niet realiseert is dat hij langzaam steeds dieper deze organisatie ingezogen wordt. Daarom moet hij zijn nieuwverworven superkrachten inzetten tegen ene Kaecilius die voornemens is de wereld in eeuwige duisternis te hullen. 

Ze hadden er nog eentje op de plank liggen bij Marvel en daarom moest er ook van superheld Doctor Strange een live action verfilming komen. Zoals zo vaak bij dit soort films zijn er zowel positieve als negatieve zaken te vermelden. In dit geval slaat de wijzer helaas door naar het laatste, waardoor Doctor Strange het lijstje van geslaagde Marvel-verfilmingen helaas niet haalt.  

Om positief te beginnen, Doctor Strange ziet er grafisch echt supervet uit. Veel scènes spelen zich af in de zogenaamde astrale dimensie en dit is werkelijk een lust voor het oog. Het ombuigen van gebouwen en straten tot een onnavolgbaar geheel is echt heel gaaf gedaan. Ook heb ik weinig aan te merken op de opbouw van het verhaal, waarin de dokter voldoende ruimte wordt geboden om een eigen gezicht te krijgen. Zijn achtergrond en ontwikkeling zijn geloofwaardig en bieden een logisch kader voor zijn vervolgacties.

Daar staat tegenover dat Doctor Strange zo generiek als een zak aardappels is. Anders gezegd, er wordt de kijker weinig nieuws geboden. Dat ligt vooral aan tegenstander Kaecilius die weinig motief heeft voor zijn daden en bovendien weinig eigen persoonlijkheid heeft. Ook zijn baas, de duistere god Dormammu, is een weinig interessante tegenstander. Zijn doel: de wereld kapot maken. Waarom hij dat precies wil doet niet eens ter zake. Het laatste half uur van Doctor Strange bestaat dan ook uit grootse gevechten tegen zielloze tegenstanders. Dat manco typeert vrijwel alle Marvel verfilmingen van de afgelopen jaren en is echt een zwaar aandachtspunt. Op deze manier gaan alle films namelijk als een nachtkaars uit. Jammer.....