Dominique denkt te genieten van een welverdiende huwelijksreis, maar wordt benaderd door een zekere Spectre die hem dwingt voor haar te komen werken. Hierdoor naait Dominique zijn vrienden, door er tijdens een missie in Berlijn vandoor te gaan met de zojuist gestolen kernkop. Die zitten niet stil en openen een klopjacht op hun voormalige partner. Onduidelijk is echter welke partij Dominique nu precies heeft gekozen. Kan hij zich vinden in haar plannen voor werelddominantie of heeft ze met haar afpersing toch een harde lijn overschreden?

 

Ik ben geen heel grote fan van films die voornamelijk om auto’s draaien. De Fast & Furious reeks kan me zo mogelijk nog minder bekoren, hetgeen al blijkt uit mijn recensie van 2 Fast 2 Furious van een aantal jaar geleden. Ik erger me vooral aan de stupiditeit van de plot en het verhaal, de volstrekt ongeloofwaardige actie die je krijgt voorgeschoteld en het patsertjes gedrag van de – vooral mannelijke – hoofdrolspelers. De persoon waarmee ik de bioscoop bezocht zag dat anders en gaf me het volgende advies: “Geniet nou gewoon van die lekkere actie.” Zo gezegd, zo gedaan.

 

Dus heb ik mijn verstand op nul gezet en me ondergedompeld in de avonturen van Dominique en zijn vrienden. En ja hoor, actie is er veel, best wel heel veel, de film zit er vol mee. Ongeloofwaardig en soms ronduit stupide is deze zeker – de zelfrijdende auto’s slaan echt nergens op - en ook grafisch was ik niet onder de indruk. Maar als je hier niet te veel over nadenkt biedt FF8 ruim voldoende vermaak. Het geheel wordt nog eens omgeven door een scala aan mooie, rondborstige dames, dus ook op dat vlak valt er voor de mannen voldoende te genieten. Voor vrouwen ongetwijfeld ook, want er waren genoeg vriendinnengroepjes in de bioscoopzaal aanwezig. 

 

Uiteindelijk ben ik natuurlijk de grote zeur. FF8 heeft meer dan een miljard dollar opgeleverd in de bioscoop, bezoekers hebben zichtbaar en hoorbaar genoten, en ik stiekem ook wel een beetje. Maar als ik eerlijk ben, nummer 9 hoeft van mij niet zo nodig.