Jean-Jacques Annaud maakte al een film over een berenjong (L'ours/The Bear), twee jonge tijgers (Two Brothers/Deux Frères), en nu maakte hij dus een film over een wolf, de laatste wolf nog wel. De film werd geheel opgenomen op locatie in Mongolië, met Chinese en Mongoolse acteurs en er werd gewerkt met echte wolven. Annaud kocht voor de film twaalf wolvenpups en liet ze gedurende twee jaar trainen door de befaamde Schotse dierentrainer Andrew Simpson.
De film is gebaseerd op een klassieke Chinese roman van Jiang Rong, die in het westen werd verspreid onder de titel Wolf Totem (tevens de alternatieve titel van deze verfilming). Het deels autobiografische verhaal speelt zich af aan het eind van de jaren Zestig, tijdens de zg. Culturele Revolutie, als een jonge student genaamd Chen Zhen naar Mongolië wordt gestuurd om de plaatselijke bevolking te onderwijzen in de Chinese taal en goed communistisch burgerschap. Hij ontdekt dat de Mongolen - voornamelijk jagers - de wolf vereren, maar tegelijkertijd zien als hun erfvijand. Als de bewoners een worp jonge wolven doden, maar één pup over het hoofd zien, adopteert Chen het jonge dier: de laatste wolf.
Annaud heeft al eerder getoond dat hij een klasse apart is als het aankomt op het filmen met dieren. ook Le Dernier Loup getuigt van zijn grote liefde voor de natuur en het dierenrijk. De beelden van het landschap en de wolven zijn vaak adembenemend, maar het dramatische verhaal over de adoptie van het jonge dier en de moeilijkheden die daaruit voortvloeien, is niet geheel vrij van melodramatische effecten. Le Dernier Loup is daardoor wat onevenwichtig uitgevallen, maar het uiteindelijke oordeel is toch positief.
