Na het tragische overlijden van een goede vriend besluit een groep Engelse dertigers een wandelvakantie te maken in een afgelegen natuurgebied in Zweden. Een van hen loopt hier een vervelende blessure op, waardoor doorwandelen eigenlijk geen optie is. Een goede oplossing lijkt gelukkig voor handen door het nemen van een shortcut door een dicht bosgebied. Vanwege een flinke storm wordt de groep gedwongen te overnachten in een vervallen huis in het duistere bos. Deze nacht gebeuren er diverse onverklaarbare zaken met de mannen. Het bos blijkt namelijk niet onbewoond, waardoor het maar de vraag is of ze het levend terugbrengen tot de beschaafde wereld. 

 

Er wordt goede spanning opgebouwd in het eerste uur van The Ritual. De desolate omgeving werkt effectief en de manier waarop de mannen langzaam paranoïde worden gemaakt is doeltreffend en overtuigend. De aanwezigheid van een onbekend en mysterieus iets in het bos, waarvan steeds kleine flarden worden onthuld, zorgen voor momenten van nagelbijten. Het is jammer dat deze mysterieuze aanwezigheid een beetje tegenvalt. Ik zal hier geen spoilers geven, maar het bovennatuurlijke, theologische sausje dat over The Ritual wordt gelegd kon mij niet bekoren. Beter had men ervoor gekozen de opgebouwde spanning uit het begin voort te zetten, dan had dit wel eens een alleraardigste horrorprent kunnen zijn.