In Solace begeeft Anthony Hopkins zich op bekend terrein: net als in The Silence Of the Lambs, de film die hem wereldberoemd maakte, speelt hij een dokter die de FBI assisteert bij het opsporen van een seriemoordenaar. Alleen is het personage van Sir Anthony ditmaal zelf geen seriemoordenaar (herinnert u zich Dr. Lecter nog?), maar een man die niemand een haar zou krenken. Toch heeft hij - zo ontdekken we - iets met de moordenaar gemeen.
De reden dat de FBI Dr. John Clancy raadpleegt, is dat hij over het merkwaardige vermogen beschikt om een paar minuten in iemand verleden èn toekomst te kijken. Dankzij deze bijzondere gave, denkt de FBI te kunnen achterhalen wie de moordenaar is en ook waarom hij het heeft voorzien op personen die aan een dodelijke ziekte lijden. Waarom zou iemand mensen die ten dode zijn opgeschreven willen vermoorden? De dader blijft de FBI - en ook Clancy - telkens een stapje voor, omdat ook hij over helderziende gaven blijkt te beschikken...
Wie weet wat de titel betekent, zou kunnen raden wat de - tamelijk ongewone - motieven van de dader zijn. Solace was oorspronkelijk bedoeld als opvolger van Se7en (1995) maar de productie kwam niet van de grond en de plannen verdwenen in de ijskast. Je vraagt je af waarom iemand 20 jaar later de film alsnog wilde draaien. Ondanks de aanwezigheid van sterren als Anthony Hopkins en Colin Farrell valt Solace nogal tegen. De film mist spanning en moet het voornamelijk hebben van enkele hevige schrikkers en visueel opmerkelijke momenten, bijvoorbeeld de scène waarin Dr. Clancy de laatste minuten van een vrouwelijk slachtoffer tracht te reconstrueren; wij zijn getuige van de beelden die hij opvangt en zien het slachtoffer in verschillende gedaanten voor zijn geestesoog een verleidelijk dansje opvoeren.
