De aan insekticide verslaafde ongediertebestrijder/schrijver Bill Lee vermoordt in opdracht van een reuzentor zijn eigen vrouw. Deze bleek een spion te zijn voor de schimmige Noord-Afrikaanse organisatie Interzone Inc. en had de opdracht hem te vermoorden. Bill blijkt zelf ook een of andere agent te zijn en dient verslag uit te brengen aan overmaatse insekten die zich vermommen als typemachines. Hij wordt naar Afrika gestuurd om te infiltreren in Interzone Inc. In gedrogeerde toestand en met als dekmantel een homoseksuele schrjver, betreedt hij een telepathische wereld waarin hij stuit op een omvangrijk drugscomplot. Onbewust blijkt hij tevens bezig het boek ´Naked Lunch´ te schrijven... Dit is een zeer merkwaardige en bizarre film van David Cronenberg. Het kan zich naar mijn mening met gemak meten met het beste werk van David Lynch. De film boeit van begin tot eind, hoewel er niet al te veel touw aan vast te knopen valt. Gewoon kijken deze zooi. En daarna nog een paar keer.
Fantasie en originaliteit kunnen David Cronenberg niet ontzegd worden. Ondanks dat deze film gebaseerd is op een boek van William S. Burroughs geeft Cronenberg met zijn fantasie toch weer een heel eigen stempel op het zaakje. Uiteraard zijn er weer van die bizarre organische creaturen aanwezig, waar we hem o.a. in The Fly zo goed van kennen. Echt heel leuk gedaan en het is altijd een pre dat er echt met fysiek materiaal is gewerkt i.p.v. bijv. computerbeelden. Dit komt ook de toch al goed neergezette sfeer ten goede. Het wereldje van de insectenverdelgers wordt heel grappig duister neergezet en het experimenteren met insecticide doet me wel een beetje aan mijn vroegere eigen acties (of die van vrienden) denken, hetgeen ook leuke herinneringen in me naar boven doet komen (wat dan dus misschien weer het punt beinvloedt). Cronenberg maakt echter een hele grote fout, zo`n beetje de wat mij betreft ergste die je kan maken in een film : SAAIHEID!
Vraag je je in het begin nog af waar het verhaal naar toe gaat en geeft dat een stukje spanning, aan het einde snap je het wel en wordt heel de film een opveenvolging van dezelfde kunstjes (je kent het wel, zoals Leo Beenhakker daar ook nog steeds een ster in is). De laatste 20 minuten heb ik me daarom echt zitten vervelen en letterlijk de seconden weg zien tikken. Jammer, heel jammer. Met zo`n domper aan het einde kan ik er dus echt niet meer van maken dan een 6.5. Er had echter heel wat meer ingezeten.
