Het is Kerstmis, in het jaar waarin ook Jezus geboren zal gaan worden. De Drie Koningen zijn op zoek naar de stal en kribbe waarin de zoon van God geboren is. Ze kloppen echter niet aan bij de stal van Jezus, maar bij die van Brian. Zijn moeder is een vervelend butwijf, dus maken de Drie Koningen zich snel uit de voeten richting de goede stal. Met deze zeer flauwe intro is de toon voor Monty Python`s Life of Brian gezet. Blasfemie zal er in 1979 ongetwijfeld geroepen zijn door religieuzen om het uitbrengen van deze film. Neemt niet weg dat dat mij geen flikker interesseert en ik Life of Brian een geniale film vind, juist omdat deze heerlijk blasfemisch is. Vele malen geiniger dan The Passion of the Christ trouwens ook, maar dat is uiteraard niet verwonderlijk.
Maar goed, Brian is dus gewoon een boerenpummel en geen zoon van God. Wel een zoon van een Romein, maar zelf was hij liever Joods geweest. Daarom sluit hij zich aan bij een volksgenootschap voor bevrijding van de Joden. Anti-Rome is het motto, maar door incompetentie van de groepsleider en andere leden heeft de groep nog nooit iets bereikt. Brian gaat daar verandering in brengen, alleen gebeurt dat niet helemaal op de juiste manier. De halve stad ziet hem aan voor de nieuwe Messias en volgt hem blindelings. Fijn zou je denken, maar hierdoor wordt Brian in hetzelfde parket gebracht als de echte Jezus destijds. Brian mag zijn kruisje richting berg slepen en wordt daar vastgebonden om dood te gaan. Gelukkig meldt een mede-gekruisigde hem nog even `always on the bright side of life` te kijken.
Het team van Monty Python is er in geslaagd na de geniale series van het Flying Circus en de eerste speelfilm The Holy Grail uit 1975 weer een zeer goede film neer te zetten. Het verhaal heeft natuurlijk erg weinig om handen, maar de manier waarop Jezus door Brian wordt uitgebeeld is niet minder dan geweldig te noemen. De verschillende Monty Python leden spelen in deze film allemaal zeer veel verschillende rollen, waarbij ik hier vooral John Cleese en Michael Palin eruit vind springen. Laatstgenoemde is legendarisch in zijn rol als prefect Pontius Pilate, wanneer hij met zijn gebrekkige Engels praat over zijn Romeinse vriend Biggus Dickus. Monty Python is wat mij betreft toch wel de top van de Engelse humor te noemen en er zijn niet veel films waarbij ik zo vaak moet lachen. Supertopper!!
Ik sluit mij voor grote delen aan bij de recensie van Boobema! Deze film is een van de meesterwerken van de Monty Pyton clan, ook al vind ik the meaning of life toch en the holy grail wel een stuk beter. Het verschil is denk ik dat life of Brian een film is dat als geheel zeer vermakelijk en absurd is, maar er zitten niet evenveel momenten in dat je languit van het lachen ligt. Wat bij laatstgenoemden wel het geval is. DIt neemt niet weg dat de film van begin tot eind erg vermakelijk is, zelfs de 3e keer!