Deep BlueIk kan hiet niet anders dan met Yahhrrrm en Boobers eens zijn dat de beelden van Deep Blue schitterend zijn. Vooral de stukken waarin de grotere oceaan-bewoners hun kunstjes mogen vertonen zijn adembenemend. Ik vond het erg cool te zien dat het gedrag van de dieren soms wel een echte speelfilm lijkt te zijn. Zo deden de grote groepen hamerhaaien me bijna denken aan de legers die Darth Vader in Star Wars op weet te trommelen. De muziek ervaarde ik nergens als storend. Vaak wordt er bij beesten gepaste muziek gebruikt, blij bij de krabben en donker bij de orca`s. De beesten die diep in de oceean leven spraken me minder aan, omdat het hier net zo goed computeranimaties kan betreffen, gezien de vage en voor mij totaal onbekende uiterlijken. Er lijkt bovendien wel vaker met de beelden geklooid te zijn, want soms gaan vissen wel erg snel of juist erg langzaam voorbij, waarbij ook geluidseffecten zijn toegevoegd. Toch is Deep Blue een erg mooie natuurdocumentaire die ons een goed beeld geeft van de schoonheden van onze aarde.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Deep BlueDeep Blue is een natuurdocumentaire van uitzonderlijke kwaliteit. Zeer mooie beelden wisselen elkaar af onder begeleiding van muziek en (een beetje) gepraat. Veel beelden zullen je misschien bekend voorkomen in de zin van dat je het beest eerder hebt gezien (zoals de orca die zeehondjes vangt aan de kust). Maar Deep Blue onderscheidt zich van andere natuurdocumentaires omdat het uitsluitend de beste beelden laat zien en snel van locatie verandert zodat het geen minuut verveelt. Maar ook dat het de beesten en locaties uit een bijzondere hoek laat zien; zo zie je bijvoorbeeld honderden haaien van onderen gefilmd waardoor hun silhouettes afsteken tegen het doorschemerende zonlicht. En dolfijnen die `surfen` in een glasheldere golf voordat deze omslaat in wit schuim. Of de film erg veel educatieve waarde heeft, betwijfel ik. Maar het laat in ieder geval zien hoe beeldschoon onze onderwaterwereld is.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Deep BlueIn beginsel verwachtte ik een natuur-documentaire zoals je ze kunt inwisselen voor elk ander. Als dat het geval was geweest had ik de film zeker niet uitgezien. Ik werd echter aangenaam verrast. Deep Blue is een visueel adembenemende en zeer rustgevende documentaire. De beelden die Deep Blue levert zijn schitterend te noemen. Allerlei beesten passeren de revue. Uiteraard haaien, pinguïns en ijsberen, maar ook oceaanbewoners waarvan het mij onduidelijk was wat nu hun reet of hun kop is. De versie die ik zag wordt aan elkaar gekletst door Michael Gambon. Hoewel hij niet overheersend aanwezig is en gelukkig niet al te veel praat, is een verteller bij dit soort films mijns inziens niet strikt noodzakelijk. Minpuntje is de muziek, die niet bijster goed te noemen is. Het is raadzamer een cd van DJ Krush op te zetten tijdens het bekijken van Deep Blue, dan de originele score van George Fenton de beelden te laten begeleiden. Vanwege de uitsloverij van sommige dolfijnen heb ik het acteerwerk ook maar beoordeeld.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Yahhrrrrm: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
