In 1881 verhuist de familie van Keetje van Friesland naar Amsterdam. De armoede in Friesland is groot en het gezin hoopt in Amsterdam op een nieuwe toekomst. Het leven in Amsterdam blijkt echter ook zwaar te zijn. Het huis van het gezin is verrot en ze moeten er met veel mensen wonen. De baantjes die Keetje en haar familie moeten doen zijn zwaar en onderbetaald en vol met seksuele intimidatie. Keetje weet nog een redelijk baantje te scoren in een hoedenwinkel, maar wordt hier verkracht door haar baas. Wanneer de hele familie zonder werk komt te zitten besluit Keetje`s moeder dat haar dochter maar moet gaan prostitueren. Keetje heeft hier weinig zin in, maar doet het toch om haar familie van voedsel te kunnen voorzien. Een van de ontmoetingen op straat is met de kunstenaar Andre, die niet in Keetje`s lichaam geïnteresseerd is maar meer in haar mooie voorkomen. Via hem komt Keetje in contact met Hugo en George, twee mannen uit de gegoede klasse van Amsterdam. Keetje gaat samenwonen met Hugo en geniet van haar tijd in de upper class. Hugo laat haar echter vallen voor een andere, rijkere vrouw. Dit doet Keetje beseffen dat alle mensen op de wereld eigenlijk even slecht zijn.
Met Keetje Tippel verfilmde Paul Verhoeven in 1975 de dagboeken van Neel Doff, die in de sloppen van Amsterdam leefde. In deze verfilming zien we de donkere, slechte kanten van onze hoofdstad. Maar het is niet alleen de stad die smerig is, ook haar gebruikers zijn dat. Interessant zijn de zichtbare tegenstellingen tussen arm en rijk. Uiteindelijk blijkt iedereen echter even grote klootzakken te zijn. Keetje lijkt de enige in de wereld te zijn die niet vies en slecht is. Door Keetje`s mooie en vrolijke verschijning houdt de film een continue luchtigheid over zich heen. Iets wat ook komt door de typisch Nederlandse, bijna banale en niets schromende, manier van verfilmen. Zo zien we Keetje`s zus scheten laten op het toilet en haar kont afvegen. Dit soort scènes zien we maar in weinig andere cinema terug. Keetje Tippel is wat mij betreft een erg goede Nederlandse film, destijds de duurste ooit gemaakt, die continu blijft boeien door het goede acteerwerk en de mooie beelden. Helaas mist de film een echte climax en wordt er in het verhaal nooit echt ergens naar toe gewerkt. Ook worden niet alle karakters even goed uitgediept, waardoor sommigen, zoals Keetje`s ouders, nogal eendimensionaal blijven. Dit is de reden dat deze film door mij niet hoger beloond wordt, maar doet aan de kwaliteit niets af.
