Jaren ´50 in Los Angeles. Nick Nolte speelt de harde smeris Hoover, die de leiding heeft over een vierkoppige squad belast met het opruimen van gangsters en andere criminelen. Indien deze ongewenste elementen zich voordoen, is het niet zeldzaam als ze plots op ´mysterieuze´ wijze verdwijnen. Zo verwijst de titel van deze film naar een wreed staaltje politiehumor. Denk aan een waterval, maar vervang het water door menselijk tuig. Vanaf Mulholland Drive kun je een aardig eindje naar beneden vallen...
Hoe dan ook, Hoover denkt dat hij the king is en handelt dienovereenkomstig. Geweldsuitbarstingen zijn bij hem eerder regel dan uitzondering. Hij heeft een leuke vrouw thuis, maar zoals het een personage als hij betaamt, ook een minnares. Deze sloerie zal als een rode draad door de film lopen. Als Hoover namelijk weer eens naar een crime scene geroepen wordt, herkent hij tot zijn ontsteltenis in het compleet verneukte lijk zijn minnares. Deze heeft niet voor niks op brute wijze de dood gevonden.
Het spoor leidt naar een nicht die graag pornofilmpjes maakte van de slet. Hoover is hierin ongewenst een acteur geworden, maar dat geldt niet alleen voor hem. Een hoge pief van het leger is hetzelfde overkomen. Op zich geen reden om de vrouw te doden, ware het niet dat zij getuige is geweest van de gruwelijke, top-secret experimenten die onder leiding van deze generaal zijn uitgevoerd...
Coole film-noir van de regisseur van onder meer Once Were Warriors. De plot is onwaarschijnlijk te noemen. Dit deert echter niet. De film laat zich qua styling goed vergelijken met het bekendere L.A. Confidential, maar weet naar mijn smaak stukken meer te boeien. De prent oogt namelijk minder gelikt en rauwer dan voornoemde film, vooral door de brute geweldsscènes. Mulholland Falls is stijlvol gemaakte neo-noir, met een old-school sfeer. De uitstekende samenstelling van de cast maakt het plaatje af.
