Detroit, nieuwjaarsavond. Een getraumatiseerde smeris heeft nu een kantoorbaantje op precinct 13. De gevaarlijke gangster Bishop wordt er binnengebracht om te verblijven in een politiecel, samen met wat andersoortig tuig. Dit blijkt een uitgelezen mogelijkheid voor het verworden kantoorpikkie om zijn mannelijkheid te tonen. Bishop wil namelijk een hoop agenten de bak in laten draaien met zijn belastende getuigenis. De bewuste cops zijn hier niet zo blij mee en besluiten het dertiende politiebureau te belegeren en gaan hiermee over lijken...
Nu ik er over nadenk, beviel me eigenlijk niet heel veel aan deze film. Een film die ook nog eens een remake is van een werk van John Carpenter uit de jaren ´70. Slecht is Assault on Precinct 13 nu ook weer niet, hoewel de film het, naast de originaliteit, zeker niet hoeft te hebben van bijvoorbeeld het acteerwerk. Vermeld dient te worden dat de cast niet echt veel is gegeven om mee te werken. Slechts John Leguizamo weet een positieve uitzondering te vormen en geeft zijn personage zowaar enige body. Verder is een pluspunt dat de film een moeilijke verhaallijn ontbeert. Om de sfeer te verhogen, volstaat het om surround sound in huis te hebben en het volume wat op te schroeven. De vele schietpartijen komen hierdoor lekker de huiskamer binnen. Helaas is dit ongeveer de enige troef waar deze rolprent op kan bogen, maar wel een dominant genoeg aanwezig om voor een voldoende te zorgen.
