Ik heb zeer gemengde gevoelens bij High Sierra. De opmaat naar de goede laatste 40 minuten van de film is namelijk van een onacceptabel abominabel niveau. Werkelijk alle clichés kun je terugvinden in het hemeltergende script, dat derhalve een zeer simplistisch drama tot gevolg had.
Bogart speelt Roy Earle, een crimineel die net uit de gevangenis komt en moeilijk kan aarden in de veranderde maatschappij. Als hij een familie ontmoet die -net als hij- uit een boerengat komen, raakt hij meteen verliefd op de dochter des huizes, een zielige jongedame met een klompvoet. Uiteraard gaat Roy de benodigde operatie financieren. Tevens ontwikkelt hij al trouwplannen. Ondertussen is hij bezig met het beramen van een bankoverval, tezamen met twee vechtende sukkels, een angsthaas en een vrouw. Dit aspect wordt al niet boeiend gebracht, maar de sub-plot over onbeantwoorde liefde (de klompvoetchick moet hem niet), is echt te tenenkrommend voor woorden. De andere vrouw zit trouwens niet voor niets in de film; zij wordt verliefd op Roy Earle. Dan is er nog een dubieuze rol voor een hondje, wat ook al voor geen ene meter boeit.
Wat het meeste weet te irriteren tot de overval is echter de enorme sukkel die huist in het personage dat Humphrey Bogart vertolkt. Er wordt met hem gesold en dat pik ik als kijker gewoonweg niet. Bogey moet in mijn optiek enkel de coole dude uithangen, meer niet. Maar goed, wanneer de overval een feit is wordt het niveau van de film plots verdubbeld. Onder meer misdaad-taferelen en achtervolgingen vallen de geduldige kijker ten deel. Tevens wordt het tempo opgekrikt tot dat van een actie-vehikel.
Bogey heeft wat mensen neergeknald en is nu op de vlucht voor de politie. Hij verschanst zich in de bergen, alwaar voornoemde viervoeter de finale weet te verpesten. Een voldoende verdient High Sierra natuurlijk niet, maar door de laatste 40 minuten is het er een geworden met het kleinst mogelijke verschil.
