ContactAl van jongs af aan is Ellie Arroway geïnteresseerd in alles wat met het heelal, planeten en buitenaards leven te maken heeft. Verbazingwekkend is het dan ook niet dat ze later een baan krijgt bij het SETI-project (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) van de NASA. Haar baan bestaat uit het afzoeken van sterrenstelsels naar signalen van buitenaards leven. Deze taak is niet eenvoudig en wordt met veel scepsis bekeken door zowel mensen binnen de overheid als binnen de NASA zelf. Ook het religieuze deel van de bevolking is weinig in zijn sas met deze vorm van onderzoek. Na lange jaren van hard werken ontvangt Ellie plotseling signalen die van de ster Wega af lijken te komen. De signalen zijn slechts geluidsignalen in de vorm van priemgetallen, maar wanneer deze op een monitor worden gezet zijn er patronen herkenbaar. De patronen blijken bouwplannen voor een machine te zijn, waarmee een mens naar Wega kan worden gebracht. Er worden twee van deze apparaten gebouwd, de eerste wordt opgeblazen door een terrorist, maar de tweede werkt. Ellie wordt ermee weggestuurd en komt op Wega terecht. Terug op aarde blijkt echter dat ze nooit van aarde weg is geweest. Of toch wel? Met een speelduur van ruim 150 minuten is Contact een behoorlijk lange zit. De bespreking hierboven bevat dan ook lang niet alle ingrediënten van de film, maat vat wel de hoofdmoot samen. Contact is eigenlijk vooral een hele lange speelfilm, waarin alle elementen die benodigd zijn voor een Hollywood-blockbuster aanwezig zijn: drama, romantiek, spanning, intriges, actie, avontuur en een ruimtereis. Waarschijnlijk is het wel een vereiste om enigszins geïnteresseerd te zijn in astronomie om deze film op zijn waarde te kunnen schatten. Nu is dit bij mij wel het geval en daarom heb ik Contact ook met plezier uit kunnen zitten, maar veel mensen zal het allemaal weinig kunnen boeien. Hoewel er dus een aardig verhaal wordt neergezet, heb ik altijd moeite met het acteerwerk van Jodie Foster. Niet dat ze slecht is ofzo, maar ze zal nooit mijn favoriete actrice worden. Hetzelfde geldt ook voor hoofdrolspeler Matthew McConaughey. De televisiebeelden waarmee Contact gevuld is laten nieuwsberichten en andere Amerikaanse shows zien. Zo zien we onder andere Bill Clinton, Richard Nixon, Martin Luther King en Jay Leno voorbij komen. Deze beelden maken Contact tot een redelijk overtuigende film. Het is jammer dat het einde zo enorm bagger is, anders had ik overwogen deze science-fiction film een puntje hoger te geven.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ContactDe beschrijving die Boobema geeft, omvat alleen het hoofdverhaal van de film. Een aantal subplotten zijn wel leuk om even toe te lichten. Een belangrijk persoon in Ellies leven is Fisher (Geoffrey Blake). Hij is een theoloog die geïnteresseerd is in zowel haar als haar werk. Zijn redeneringen zijn theologisch van aard maar hij is niet zo halsstarrig in zijn opvattingen zoals sommige van zijn soortgenoten. Tussen hen komt in feite een dialoog tussen geloof en wetenschap. Er wordt getracht een verzoenende middenweg te vinden tussen de twee uitersten en dit lukt aardig! Ellie heeft in de machine namelijk een haast spirituele ervaring. Niet dat ze de man met de lange (witte) baard tegenkomt, maar het universum blijkt een spirituele plek te zijn met begripvolle bewoners. Dit is een welkome toevoeging aan het plot. Net als de subplotten waarbij invloedrijke personen al het faam afpakken wat haar eigenlijk toekwam en de vuile machtsspelletjes die hierbij gespeeld worden. Een iets minder subplot vind ik echter de emotionele stukken over haar jeugd waarbij haar vader sterft als ze nog maar 9 is. Dit heeft binnen het verhaal niet veel toevoeging. Contact weet op een orginele manier het begrip alien van een andere kant te benaderen. Soortgelijke concepten ben ik alleen bij sommige afleveringen van Star Trek tegen het lijf gelopen. Ik ben hier dan ook uitermate tevreden over! Bovendien houden ze het concept in zoverre mogelijk realistisch en wetenschappelijk benaderd. Natuurlijk wordt het aan het eind vrij absurd, maar dat hoort er ook wel bij aangezien voor het eerst contact wordt gemaakt met aliens die veel verder gevorderd zijn. Ik ben het met Boobema eens dat Jodie Foster niet geweldig acteert. Waarom dit is, is moeilijk uit te stippen. Ze komt een beetje onzeker over ofzo. Maar in dit geval past dat ook wel bij haar rol aangezien ze de wetenschapper is die telkens weggeduwd wordt. De lange speelduur van de film is niet erg, wat mij betreft. Ze hebben ervoor gekozen om alles wat langer in beeld te houden zodat je je goed erin kan verdiepen. Als dat goed is uitgevoerd, wat hier het geval is, dan vind ik dat veel toevoegen aan de sfeer. Al bij al een goede film!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
