GoodfellasIk weet nog goed de eerste keer dat ik Goodfellas heb gezien. Dat was toen ik in Glasgow woonde en er `s avonds iemand uit Nederland over zou komen. Dat vliegtuig had vertraging en ik moest dus thuis wachten om die persoon op te halen. Dus maar wat televisie gekeken en Goodfellas was op. Vanaf het begin van de film heb in in een deuk gelegen om de uitgesproken karakters en de humor die gepaard gaat met het gangster-genre. Ook de tweede keer dat ik de film zag was ik erg onder de indruk. Meerdere keren heb ik dan ook gezegd dat Goodfellas mijn favoriete film is. Helaas kan ik dit na de laatste keer kijken niet meer zeggen.
Het eerste gedeelte van de film is nog steeds gewoonweg geniaal. We zien een jonge half-Ierse/half-Italiaanse jongen (Henry Hill) zichzelf opwerken binnen de New Yorkse maffia, samen met zijn jeugdvriend Tommy. Hiernaast maken we kennis met de belangrijkste figuren in dit wereldje, die allemaal zeer uitgesproken karakters hebben. Als de jongens wat ouder zijn gaan ze ook meer op de criminele toer en wordt de film meteen een stuk gewelddadiger. En daar houd ik wel van. Vooral Joe Pesci is geniaal in zijn lompe rol als Tommy. Ik vraag me af of die vent ook nog andere rollen kan spelen dan deze. Goodfellas begint met een korte flashforward, en als we deze zo ongeveer halverwege de film opnieuw tegenkomen verandert de sfeer van de film. Opeens gaat het niet meer om de gangsters, maar draait het verhaal om het huwelijk van Henry en al het gedoe dat daarbij komt kijken: echtelijke ruzies, drugsgebruik, een paar jaar gevangenis, rechtzaken, parole officers, etc. Vanaf dat moment vind ik Goodfellas opeens een stuk minder interessant. Waar ik me ook regelmatig aan ergerde is het bij tijd en wijle onsamenhangende verhaal. Sommige karakters hebben op momenten een heel prominente rol in het verhaal en zijn vervolgens bijna vanuit het niets uit het verhaal verdwenen. Ook worden karakters vanuit het niets geïntroduceerd en spelen deze opeens een belangrijke rol. Dit mag toch echt regisseur Martin Scorsese verweten worden. Wellicht leest bovenstaande erg negatief over Goodfellas, maar ik ben dan ook flink teleurgesteld. Dit is immers een film die begint als een dikke 10, maar daarna niveau inlevert. Als het niveau van het eerste uur de gehele speeltijd was volgehouden was hier inderdaad sprake van een onovertroffen meesterwerk. Dat predikaat is nu helaas niet van toepassing, ondanks dat sommige acteurs hier op de top van hun kunnen presteren. Scorsese zou zijn script nog eens terug moeten pakken en kijken of er niet wat herstelwerk mogelijk zou zijn. Een extended edition bijvoorbeeld, die bovenstaande punten verbetert. Ik zou ervoor tekenen!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
GoodfellasZoals in de meeste goede gangsterfilms, zijn de personages zeer kenmerkend. En dit geldt ook voor deze goodfellas. De film beschrijft het leven en de manier van omgaan tussen een hechte groep gangsters in New York: Broederschap met het gevaar door je naaste flink gewackt te worden. De film concentreert zich op de onderlinge relaties. Natuurlijk spat het bloed hier en daar, maar de grote coups krijg je niet te zien. Dit is overigens niet erg, want de onderlinge banden en manier van omgaan zijn boeiend genoeg. Goed uitgewerkt dus, maar het is tegelijkertijd ook het enige wat de film te bieden heeft. Dit zou je als weinig kunnen ervaren, maar de film blijft heel de tijd erg boeiend! Ik vind Karen Hill (Lorraine Bracco) wel but acteren: jankwijf. Henry Hill (Ray Liotta, hoofdrolspeler) doet zijn rol wel goed, maar heeft wel het minst uitgesproken karakter van de maffioso. De overige karakters zijn allemaal heel geinig en kenmerkend.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |