Na het succes van de Nederlandse speelfilm Shouf Shouf Habibi! kon het niet uitblijven dat er een vervolg op zou komen. Niet enkel is de publieke omroep begonnen met het uitzenden van een (niet onaardige) serie onder dezelfde naam, ook de tweede speelfilm, getiteld Het Schnitzelparadijs volgde snel. Deze keer is er gekozen om een restaurant, de Blauwe Gier, als lokatie te nemen.
Nordip is juist klaar met zijn middelbare school, maar heeft geen idee welke richting hij in zijn leven op wil. Zijn vader is trots op hem, in tegenstelling tot op Nordip`s broer, en hoopt dat hij medicijnen gaat studeren. Hij heeft hier echter helemaal geen zin en besluit een baantje te nemen bij het eerdergenoemde restaurant. De keuken van dit restaurant is een grote chaos. De boel wordt bij elkaar gehouden door Willem, maar het team van Marrokanen, Nederlanders, een Turk en een Joegoslaaf weet keer op keer een grote rommel te maken. Nordip mag beginnen als afwashulp. Het duurt niet lang voor hij verliefd wordt op Agnes, de dochter van de eigenaresse van de Blauwe Gier. Ze krijgen een relatie, maar moeten allerlei obstakels overkomen, waaronder jaloerse collega`s, een teleurgestelde vader en Agnes` familie.
Omdat Shouf Shouf Habibi! mijn verwachtingen niet waar heeft kunnen maken, hoopte ik erop dat Het Schnitzelparadijs de sterke punten uit deze film zou hebben overgenomen. Helaas, Het Schnitzelparadijs is een rommelige, slecht in elkaar gezette komedie geworden. De gebeurtenissen in de keuken van het restaurant zijn totaal onrealistisch en steken telkens zo flauw in elkaar, dat je als kijker het idee hebt naar een Bollywood film te zitten kijken. Het acteerwerk van zo ongeveer elke acteur is zwaar onder de maat en de continue overacting maakt de kijkbelevenis er al niet veel prettiger op.
Wat mij betreft had de lokatie de Blauwe Gier wat minder aandacht kunnen krijgen en was daarvoor in de plaats wat meer humor gekomen van alledaagse belevenissen uit het leven van de hoofdrolspelers. Wellicht dat Het Schnitzelparadijs voor pubers wat leuke momenten in zich heeft, ikzelf ben zwaar teleurgesteld in deze film. De potentie tot het maken van een topfilm over de omgang van Marrokanen en Nederlanders zou toch wel aanwezig moeten zijn. Die topper is alleen niet Het Schnitzelparadijs geworden.
