Dewey is al aardig op leeftijd, maar droomt er nog steeds van om een rockster te worden. Doordat hij bij optredens met zijn band zichzelf te veel in de spotlights zet, wordt hij eruit gekickt. Daardoor begint hij maar weer te lamstralen in het appartement van zijn loserige vriend Ned en zijn über-bitcherige vriendin Patty. Vooral de laatste is niet gelukkig met Dewey's aanwezigheid en wil hem dan ook het liefst zo snel mogelijk uit huis hebben. Dit ook omdat Dewey al maanden de huur niet meer heeft betaald. Wanneer hij een telefoontje ontvangt voor Ned, waarin gevraagd wordt of deze leraar wil worden, besluit Dewey deze baan te accepteren. Hij wordt inval-leerkracht op een elitaire basisschool. Zoals te verwachten valt is het laatste waarin Dewey zin heeft het geven van saaie lessen. Dus zet hij een rockgroep project op, waardoor hij samen met de kinderen kan optreden op The Battle of the Bands. De kinderen krijgen verschillende taken in dit proces opgelegd, waaronder muzikanten, groupies, roadies en veiligheidspersoneel. Gedurende zijn tijd als leraar maakt hij van de bekakte kinderen daadwerkelijke rocksterren. Uiteraard ontstaan er ook de nodige problemen. Zo komt de school erachter dat Dewey een oplichter is en wordt hij uit zijn functie ontheven. De kinderen willen echter zo graag meedoen met de wedstrijd, dat ze Dewey van zijn bed lichten om een spetterend optreden te geven.
Het lijkt erop dat School of Rock speciaal geschreven is voor hoofdrolspeler Jack Black. De beste man is geen begenadigd acteur en ook geen briljante muzikant. Wanneer deze beide elementen echter gemixt worden dan is hij op zijn best. School of Rock doet zo nu en dan dan ook denken aan de beste momenten van Black's geniale band Tenacious D. De humor in deze komedie is volledig om zijn absurde figuur heengeschreven en zal diegenen die hem irritant vinden absoluut niet kunnen bekoren. Zijn aparte manier van zingen en muziek maken vind ik persoonlijk echter schitterend. Jack Black gedraagt zich zo vaak zwaar over the top, dat ik mezelf regelmatig kapot heb gelachen. De kinderen in deze film zijn vrijwel allemaal debutanten en zijn geworven via een advertentie in de krant waarin om muzikale talenten werd gevraagd. Deze aanpak heeft zijn vruchten afgeworpen, want nergens komt het bespelen van de instrumenten nep over. De snaren, toetsen en drums worden op de juiste momenten aangeslagen wat bijdraagt aan de authenticiteit van School of Rock. Bij een film over rock mag een goede soundtrack natuurlijk niet ontbreken. Deze wordt dan ook gesierd met nummers van onder andere The Who, The Doors, Led Zeppelin en The Ramones. Voor de liefhebber van Jack Black is School of Rock verplichte kost, maar iedere liefhebber van goede komedie komt met deze film aan zijn trekken.
