Sardu is een excentrieke gast die een sado-masochistisch theater runt. In een commune-achtige sfeer houdt Sardu er afwijkende hobbies op na. Op mensonterende wijze heeft Sardu een groot aantal blanke vrouwen weten te domesticeren. Deze tot handpoppen verworden schaduwen van mensen gebruikt hij voor handelsdoeleinden en voor sado-masochistische spelletjes. In de smakeloze shows van het theater wordt het publiek getrakteerd op sleaze van de bovenste plank, met Sardu's onfortuinlijke blanke slavinnen in dehoofdrol. Hierbij wordt flink gemarteld en gemoord, zonder dat het publiek op de hoogte is van het realisme van het vertoonde. Sardu droomt van Broadway en kidnapt een ballet-danseres om te laten fungeren in een van zijn producties. Tot groot ongenoegen van Sardu weigert de ballerina echter voor hem te dansen. Om haar van gedachten te doen veranderen ziet Sardu zich genoodzaakt gruwelijke tortuur toe te passen op zijn slavinnen. Dit lijkt niet het gewenste effect te sorteren. De vrouw 'breekt' aanvankelijk niet; een mooi excuus voor nog meer martelingen. Ondertussen is de vriend van de ballerina op zoek naar haar. Hij schakelt een smeris in om haar op te sporen. De agent is vastberaden om Sardu te ontmaskeren. Of zwicht hij voor de smak geld die hem geboden wordt?
Blood Sucking Freaks is met gemak een van de vermakelijkste films ooit. De film is sadistisch, seksistisch, politiek incorrect en zwaar over the top. Als je deze kenmerken moreel verwerpelijk vindt, is het wenselijk de prent over te slaan. Mocht je echter wel de humor kunnen inzien van zaken als martelingen, kannibalisme, zwarte humor en weinig functioneel naakt, dan zit je gebeiteld bij deze exploitation flick. De coole scènes volgen zich in rap tempo op en veroorzaken meer lachsalvo's dan de betere komedies. Als een komedie moet deze film mijns inziens dan ook bezien worden. Er wordt namelijk dermate geëxploiteerd, dat Blood Sucking Freaks nimmer serieus te nemen valt. Ook het slechte acteerwerk is hieraan debet, doch zijn de bizarre personages Sardu en zijn ondermaatse trawant Ralphus behoorlijk geinig neergezet. Vooral het frequente satanische gelach van Sardu werkt aanstekelijk. De vrouwen acteren zonder uitzondering slecht, wat hun pathetische uitgebuite status in de film alleen maar benadrukt. De effecten zijn ook al niet best te noemen; de rode verf vloeit rijkelijk. Dit vormt daarentegen geen enkele belemmering voor de extreme genietbaarheid van de film.
