Saints and Soldiers vertelt het verhaal van een groepje Amerikanen die hebben weten te ontsnappen aan de Malmedy massamoord (massaslachting in december 1944 waarbij de moffen hun frustraties flink konden botvieren op de ongewapende krijgsgevangenen). Onderweg pikken de mannen een Britse piloot waarvan het vliegtuig uit de lucht gehaald is op. Hij beschikt over zeer belangrijke en geheime informatie die de Geallieerden uitstekend kunnen gebruiken. De Yankees en de Brit proberen samen terug te keren naar hun eigen linies om de informatie en zichzelf te redden.
Deze film is op ware feiten gebaseerd. Volgens mij wordt er echter een flink loopje met de waarheid genomen. De bijbelse moraal ligt er dik bovenop en doet denken aan het al net zo slechte Chronicles of Narnia. Corbin Allred speelt een flink religieuze korporaal en moffenvriend ( hij werkte een tijd voor een kerk in Berlijn), die ondanks alles wat hij mee heeft gemaakt een super goed mens blijft en altijd de positieve kanten van het leven in blijft zien. Met dank aan God natuurlijk. Ondanks al zijn goedheid sterft hij, maar niet zonder het zieltje van een voorheen totaal ongelovige soldaat gewonnen te hebben. Mooi (kots) is het moment waarop hij sterft en de soldaat in kwestie de bijbel ter hande neemt die hij voorheen nog weigerde. Hij ziet in dat er in al die ellende toch nog iets goeds aanwezig is, te weten God. Een ander ontroerend moment met eenzelfde bijbels thema, is het moment dat Gordon Gunderson dood gaat. Hij sterft in de handen van de Britse piloot. Die probeert de laatste momenten van de sergeant zo aangenaam mogelijk te maken door hem een sigaret aan te bieden. De aansteker werkt helaas niet meer en Gordon sterft zonder ook maar een heisje te hebben geproefd. De piloot beseft dat hij al die tijd niet zo egoïstisch had moeten zijn ( al dagenlang smeekte Gordon om een sigaret, maar steeds kreeg hij nul op het rekest) en eerlijk alles had moeten delen. Nu was het te laat. Doe dus goed zolang het kan, want er kan een moment komen waarop het wel eens te laat zou kunnen zijn.
Buiten bovengenoemde kritiek zijn er nog wel wat puntjes van verbetering aan te stippen. De special effects bijvoorbeeld zijn 'boring as hell'. Van een oorlogsfilm mag je toch tenminste iets op dit gebied verwachten, maar verder dan het laten opwaaien van wat stof met een omgebouwde stofzuiger (stofblazer?) bij het ontploffen van een handgranaat, komt het niet. Ander punt van ergernis is dat wanneer de soldaten na een lange tocht door verschrikkelijke weersomstandigheden bij een Waalse familie binnenkomen iedereen er nog schoner uitziet dan het beertje van Robijn. Gelukkig is het acteerwerk nog wel te pruimen, anders was deze oorlogsfilm een nog lager punt ten deel gevallen.
