Lisa Reisert is de ambiteuze manager van een prestigieus hotel in Florida. Haar oma is zojuist begraven en ze heeft nu nog een lange reis terug naar huis te gaan. Het vliegtuig blijkt echter vertraging te hebben. Tijdens het wachten ontmoet ze de charmante maar ietwat nerderige Jake, met wie ze best wel een klik heeft. Niet geheel toevallig heeft Lisa in het vliegtuig ook de stoel naast Jake, alwaar hun aftastende conversaties worden voortgezet. Een paar minuten na take-off uit Jake echter wat bedreigingen. Hij heeft Lisa's vader door een andere man onder schot laten zetten en tenzij Lisa een minister die in het hotel zit een andere kamer toewijst, wordt hij neergeschoten. In eerste instantie gelooft ze Jake niet en is ze hierdoor weinig coöperatief. Als echter blijkt dat hij geen grappen maakt moet ze wel meewerken, hoewel ze zijn plannen eerst nog probeert te saboteren. Haar plannen slagen niet, waarop ze de minister wel van kamer moet laten veranderen. Bij de landing weet ze te ontsnappen, zodat ze nog snel kan bellen. De minister wordt uit de nieuwe kamer gehaald, net voordat een raket inslaat. Jake is hiermee niet blij en gaat nu op zoek naar Lisa om persoonlijk met haar af te rekenen.
Als je een onoriginele thriller met zeer zwak acteerwerk zoekt ben je bij Red Eye aan het goede adres. De filmkenner die verstand van zaken heeft probeert echter met een grote boog om dit waardeloze werk van Wes Craven heen te lopen. Hiervoor genoemde zaken weten deze film namelijk volledig om zeep te helpen. Het is logisch dat beginnende acteurs een springplank moeten krijgen om door te kunnen breken, maar de hoofdrolspelers uit dit prutswerkje kunnen Red Eye beter niet op hun cv zetten. Vooral Rachel McAdams (Mean Girls) is echt tenenkrommend slecht. Wat het onoriginele verhaal betreft kan ik kort zijn. De clichés zijn dermate weinig van de lucht dat ik me afvraag of de schrijver van dit verhaal er ooit over heeft nagedacht zijn pen maar aan de wilgen te hangen en een carrière als putjesschepper te starten. Ongetwijfeld zal hij in die baan meer insparatie opdoen, hetgeen wellicht wil leiden tot een script dat wel enige spanning met zich meebrengt. Het lijkt erop dat regisseur Wes Craven nu echt uitgerangeerd begint te raken. Inspiratieloos is het enige woord dat Red Eye goed weet te omschrijven.
