Brian is een werkloze gast die via zijn huisbaas kennis maakt met het fenomeen Ouija. Een Ouijabord kan fungeren als een soort portaal voor demonachtige figuren, maar Brian´s huisbaas lijkt het enkel te gebruiken om te beleggen met voorkennis. Als zijn huisbaas zelfmoord pleegt, gaat ook Brian wat beleggingstips aan de geest ontfutselen. Dankzij die séance mag hij prompt een half miljoen dollar op zijn rekening bijschrijven. Hoewel het heksenbord hem geen windeieren heeft gelegd, wil Brian van het ding af. Brian´s kredietverschaffers vonden namelijk op gruwelijke wijze de dood, nadat er een spat bloed op het bord viel. Terwijl Brian van het ding probeert af te komen, wordt hij geëlectrocuteerd. Dit zorgt ervoor dat hij in een parallelle dimensie gevangen is, terwijl een een kwaadaardige vruchtbaarheidsgod zijn lichaam overneemt. Brian´s vrouw weet echter van niets, maar bemerkt spoedig dat haar man niet is wie hij lijkt. De duivelachtige figuur die zijn lichaam overnam is namelijk vastberaden om zijn zaad in haar te planten, om een of ander Satansgebroed het levenslicht te laten zien...
Van een vervolg uit een horrorserie verwacht ik doorgaans niet veel. Het vermaak dat de derde Witchboard bood, viel me dan ook alleszins mee. Het idee om een geest te gebruiken bij het beleggen, is zelfs redelijk origineel te noemen. Met dit gegeven op zich had een vrij geinige film gemaakt te worden. Helaas is het in Witchboard: The Possession niet de hoofdmoot. De rest van de plot is bijhoorlijk clichématig te noemen, maar weet min of meer te vermaken. De her en der gruwelijk slechte special effects weten bovendien voor wat lachjes te zorgen. De lijkenteller is mijns inziens daarentegen wat aan de magere kant. Daarnaast had ik het ontblootte bovenlijf van actrice Elizabeth Lambert liever niet aanschouwd.
