Deze documentaire belicht de levens van een drietal mensen uit Srebrenica, de stad in ex-joegoslavië waar zo'n tien jaar geleden een gruwelijke genocide plaatsvond. Bijna 8000 moslims werden vermoord door de Serviërs. Een man wordt geïnterviewd die toendertijd bescherming kreeg in de enclave die door Dutchbat beschermd werd. Op gegeven moment zeiden deze trieste Nederlandse 'soldaten' iedereen moet tutelituten uit de basis. Hij mocht blijven omdat hij als tolk fungeerde, maar zijn ouders en zijn broer moest hij opdragen om naar de Serviërs te gaan. Hij heeft nooit meer iemand terug gezien en leeft met een geweten van hier tot ginder. Hij is nu de Nederlandse overheid aan het aanvechten. Triest detail zijn de tekeningen op de muur die de Dutchbat-losers hebben achtergelaten (Beavis & Butthead en allerlei sexueel getinte opmerkingen).
Dan het leven van een oude vrouw die niemand meer heeft en ook geen hulp krijgt bij het opbouwen van haar huis zonder dak. Hulpeloos doolt ze rond in de dode en dieptrieste stad waar de kogelgaten in de muren nog vers lijken. Vervolgens het verhaal van een man die ternauwernood ontsnapte aan de massamoord. De documentaire probeert het verhaal ook van de andere kant te belichten en toont een aantal Serviërs jegens wie eveneens gruwelijkheden zijn verricht. Het is allemaal dieptrieste zaak en de documentaire zal je niet in een goede bui brengen. Uiteindelijk zijn sommige stukken ook wel een beetje aburido (saai). Ik denk dat dit gebeurt als het moraliseren een overkill krijgt.
