Dinsdag 20 april 1999. Ogenschijnlijk een doodnormale dag, maar niet zo voor de leerlingen van de Columbine High School in Littleton, Colorado. Twee leerlingen, Eric Harris en Dylan Klebold, lopen met geweren en pistolen de school binnen, alwaar ze twaalf leerlingen doodschieten en er 24 verwonden, waarop ze de hand aan zichzelf slaan. Amerika is geschokt en de rest van de wereld waarschijnlijk evenzo. In Europa vragen we ons vooral af waarom dit soort incidenten altijd enkel in het land van de onbegrensde vrijheid plaatsvindt. Documentairemaker Michael Moore vroeg zich dit ook af en levert over dit onderwerp de interessante documentaire Bowling for Columbine af.
Moore's aanpak is direct. Gewoon hop met de camera op de personen af die je wil interviewen. Humor wordt bovenal ook niet geschuwd en dit soort voor een verfrissende docu over een op zich zwaar onderwerp. Moore gaat echter verder dan alleen de Columbine-massacre. Zo zoekt hij ook gelijkenissen tussen het bowlen dat de jongens deden voor ze hun daad uitvoerden en de 'satanische' teksten van shockrocker Marilyn Manson. Ook reist hij af richting Canada, waar het wapengebruik ongeveer even groot is als in de VS, maar waar nauwelijks wordt gemoord. Door Moore's komische stijl van presenteren van feiten en gebeurtenissen wint de entertainment factor het vaak van de inhoud. Dit zorgt er ook voor dat de objectiviteit soms ver te zoeken is. Indien een documentaire echter met een dusdanig grote vermaakfactor als deze wordt afgeleverd mag dat de pret niet schaden.
